అభిమాని

#MKKumar, #ఎంకెకుమార్, #Abhimani , #అభిమాని, #TeluguStories, #TeluguHeartTouchingStories

Abhimani - New Telugu Story Written By - M K Kumar

Published In manatelugukathalu.com On 02/01/2025

అభిమాని - తెలుగు కథ

రచన: ఎం. కె. కుమార్

ఉదయం 6 గంటలు. ఇంట్లో రోజువారీ అలజడి మొదలయింది. కిచెన్‌లో కాఫీ వాసన పరుచుకుంది. అది తేలికపాటి గాలి తెరలను కదిలిస్తోంది.  సెల్ లో నెమ్మదిగా పువ్వు 2  సినిమా పాట వినిపిస్తోంది. అవతి కొడుకు రాజా బెడ్‌పై ముడుచుకొని పుస్తకం చూసుకుంటూ ఉన్నాడు. భర్త నర్సయ్య బైక్‌ను శుభ్రం చేస్తూ బయట ఆవరణలో నిలబడి ఉన్నాడు.

అవతి: (కిచెన్ నుండి)

"రాజా, ఇంకా పుస్తకం చూస్తూనే ఉన్నావా? స్కూల్ బ్యాగ్ సర్దుకున్నావా?"

రాజ: (తలుపుతూ)

"అమ్మా, ఇప్పుడే సర్దుకుంటాను. కానీ ఇప్పుడే స్కూల్‌కు వెళ్లకూడదని ఉంది."

అవతి:

"అలాగని స్కూల్‌కు వెళ్లకుండా ఉంటావా? పువ్వు 2 ప్రీమియర్ షోకి నువ్వు వస్తున్నావ్ కాబట్టి, ముందుగా పాఠాలు పూర్తి చేయాలి."

అవతి అతడి పక్కన కూర్చుంది. కాఫీ కప్పు ఆమె చేతిలో ఉంది.

రాజ: (హాస్యంగా)

"ఒకరోజు స్కూల్ వెళ్లకపోతే ప్రపంచం ఆగిపోతుందా, అమ్మా?"

అవతి:

"ప్రపంచం ఆగపోకపోయినా, నీ స్కూల్ ప్రిన్సిపాల్ ఆగకుండా మన ఇంటికి ఫోన్ చేస్తాడు."

నర్సయ్య: (బయట నుంచి పలుకుతూ)

"మీ ఇద్దరి డైలాగులు చాల్లే. ఇంటి నుంచి పువ్వు  2 కి ఎప్పుడో వెళ్లిపోయారు."

అవతి నవ్వుతూ కిచెన్‌లోకి వెళ్లి దోశలు వేసింది. రాజ తన బుక్స్ పక్కన పడేసి ఫ్లోర్‌పై కూర్చున్నాడు.

రాజ:

"అమ్మా, ఈసారి థియేటర్‌లో నాకు ముందు సీటు కావాలి. ఇంటర్వెల్ లో పాప్ కార్న్ ఖచ్చితంగా తీసియ్యాలి."

అవతి:

"అదంతా నువ్వు కేవలం నన్ను ఇబ్బంది పెట్టడానికి అంటావు. మనకు ముందు సీట్లు దొరుకుతాయా లేదా చూడాలి కదా"

కుటుంబం మధ్య అనుభవించదగిన సరదా, చనువు, ప్రేమ పరిమళిస్తుంది. 

థియేటర్ బయట జన సందోహం ఉరుములా మారింది. పెద్ద ఫ్లెక్సీలు, పోస్టర్లు గాల్లో అటూ ఇటూ కదులుతున్నాయి. మైక్‌లో "పువ్వు 2" పాటలు వేగంగా మారుతున్నాయి. అభిమానులు ఒకరినొకరు ముందుకు నెట్టుకుంటున్నారు. పోలీస్ శ్రేణులు క్రమశిక్షణను కాపాడటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాయి. అవతి, రాజ చేతిని గట్టిగా పట్టుకుని గేటు దగ్గర నిలబడి ఉన్నారు.

రాజ: (అవతిని బలంగా పట్టుకుని)

"అమ్మా, ఇక్కడ చాలా మంది ఉన్నారు. నన్ను బాగా పట్టుకో. నన్ను వదలకు."

అవతి: (రాజను గట్టిగా పట్టుకుంటూ )

"చింతించక రాజా, నేను నీతోనే ఉన్నా. నువ్వు నా చేతిని గట్టిగా పట్టుకో. మనం త్వరగా లోపలికెళ్లి సీట్లో కూర్చుంటాం."

జనం గోల, కేకలు, నెట్టుకోళ్లతో థియేటర్ వద్ద పరిస్థితి మరింత ప్రమాదకరంగా మారింది. జన సందోహం అదుపులోకి రాకపోవడంతో పరిస్థితి మరింత విషమంగా మారుతోంది.

హీరో తన సినిమా బృందంతో వీఐపీ ఎంట్రీ ద్వారా థియేటర్‌లో ప్రవేశించడానికి సిద్ధమవుతాడు. ఆ విషయం ముందే తెలుసు కున్న చుట్టు పక్కల జనాలు, పక్క థియేటర్ లోని అభిమానులు థియేటర్ వైపు వేగంగా రావడం ప్రారంభించారు.

రాజ:

"ఇక్కడి జనాలు ఎందుకంత  తొందరగా కదులుతున్నారు, అమ్మా? వాళ్ళంతా సినిమాకే వచ్చారా?"

అవతి: (నవ్వుతూ)

"అవును తేజా. ఇలాంటి పెద్ద సినిమాకు ప్రీమియర్ షో అంటే అభిమానులందరూ ఇంతలా ఉత్సాహంగా వస్తారు. అందులోను హీరో కుడా థియేటర్ కి వస్తున్నాడు. మనం మన హీరోతో పాటే సినిమా చూస్తాం."

గేటు తెరవగానే, అభిమానులు ఒక్కసారిగా ముందుకు పరుగులు తీశారు. అవతి, రాజాను దగ్గరగా పట్టుకుని ఉన్నా, తోపులాట మరింత ఉధృతంగా మారింది.

రాజ: (భయంతో)

"అమ్మా, వాళ్ళు మన మీదకు వచ్చేస్తున్నారు. నన్ను వదలకు"

అవతి: (తన శక్తివంచన లేకుండా రాజను రక్షించేందుకు ప్రయత్నిస్తూ)

" గట్టిగా పట్టుకో, రాజా,  మనం బయటకు రావాలి."

రాజ: ( కేకలతో)

"అమ్మా, నన్ను కాపాడు"

అవతి: (పెనుగులాడుతూ , చివరి ప్రయత్నంగా)

"రాజా,  నా చేతిని గట్టిగా పట్టుకో..."

ఆ మాటలు జన సందోహం శబ్దంలో కలిసి పోయాయి.  అవతి స్పృహ కోల్పోతుంది. రాజ గాయాలతో స్తబ్ధంగా పడిపోయాడు. తొక్కిసలాట భయంకర రూపం దాల్చింది.

అధిక సంఖ్యలో అభిమానులు గేటు వైపుకు నెట్టుకుంటున్నారు. తోపులాటలో ఉన్నవారి అరుపులు, పిల్లల కేకలు, పోలీసుల కేకలతో శబ్దాలు భయంకరంగా మారాయి. కొందరు నేలపై పడిపోతున్నారు, కొందరు దూకుతూ ముందుకు సాగుతున్నారు. 

రాజ: (గోడకు ఆనుకుని, గాయంతో బాధపడుతూ)

"అమ్మా, నా కాలికి చాలా నొప్పి ఉంది. కదలలేకపోతున్నా"

అవతి: (రాజ చేతిని పట్టుకుంటూ)

"రాజా, ధైర్యంగా ఉండు. నా దగ్గరే ఉంటే మనం బయటకి వెళ్లిపోవచ్చు."

అవతి రాజను పైకెత్తే ప్రయత్నం చేసింది. కానీ జనసందోహం ఆమెను వెనక్కి తోస్తుంది.

రాజ: (కేకలు వేస్తూ)

"అమ్మా, వాళ్ళు నన్ను తొక్కుతున్నారు. నన్ను కాపాడు"

అవతి: (తీవ్రంగా ప్రయత్నిస్తూ)

"రాజా, నా చేతిని గట్టిగా పట్టుకో. నీకు ఏమీ కాకుండా చూసుకుంటా."

జనం మరింత నెట్టడంతో అవతి కిందపడిపోయింది. రాజ తన చేతిని గట్టిగా పట్టుకునే ప్రయత్నం చేశాడు, కానీ అతను కూడా పడిపోయాడు.

అవతి: (చిన్నగా, బాధతో)

"రాజా... నీకు ఏమీ కాకూడదు. నీ కోసం ఏదైనా చేస్తాను."

అవతి తన శక్తివంచన లేకుండా రాజను రక్షించడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. కానీ జనసందోహం ఆమెను పూర్తిగా ఆపుతుంది. రాజ స్పృహ తప్పి కిందపడి పోయాడు.

రాజ: (ఆఖరి మాటలు, మెత్తగా)

"అమ్మా..."

అవతి: (స్పృహ కోల్పోయే ముందు, రాజపై చివరి చూపు)

"నన్ను క్షమించు, రాజా..."

జనం నెట్టుకుంటూ వచ్చి అవతి, రాజను వేరు చేశారు. రాజ కింద పడిపోయాడు. అవతి అతనిని రక్షించడానికి వెనుకకు తిరగడమే ఆలస్యం, ఆమె కూడా కింద పడిపోతుంది. జన సందోహం వారిద్దరిపై తొక్కుతూ ముందుకు సాగుతుంది.

ఆసుపత్రి వద్ద శాంతియుత వాతావరణం. వెలుతురు కరిగిపోయిన గదిలో, వైద్యులు, నర్సులు హడావిడి చేస్తున్నారు. అవతి పరిస్థితి తీవ్రంగా  అయ్యి, వైద్యులు ఆమెను కాపాడలేకపోయారు. రాజ ఆసుపత్రి బెడ్‌పై అచేతనంగా పడి ఉన్నాడు. అతని గాయం తీవ్రంగా ఉందని వైద్యులు చెప్పారు. నర్సయ్య తన భార్య మరణాన్ని తెలుసుకుని ఆసుపత్రి ప్రాంగణంలో విచారంతో కూర్చున్నాడు.

వైద్యుడు: (చింతతో)

"క్షమించండి, మేము అవతిని కాపాడలేకపోయాం. ఆమె గుండె ఆగిపోయింది, పరిస్థితి చాలా విషమంగా ఉంది. కానీ రాజ ప్రస్తుతం నిలకడగా ఉన్నాడు, అతను కోలుకుంటాడు."

నర్సయ్య: (వైద్యుడి మాటలను గ్రహించలేని స్థితిలో)

"... ఆమె వెళ్లిపోయింది. నా పరిస్థితి ఏందీ. నా కుటుంబానికి దిక్కవరు ?"

వైద్యుడు కాస్త నిశ్చింతగా చూస్తూ, ఆవేదనతో నర్సయ్య ను ఒక మూలకు నడిపించి, రాజ వైపు చూపిస్తాడు.

నర్సయ్య: (రాజ వైపు చూస్తూ)

"రాజా, నువ్వు నీ అమ్మను వదిలి ఎలా ఉంటావు? నా బంగారు కొండా" అని అతని పట్టుకుని పెద్దగా రోదిస్తాడు.

వైద్యుడు: (ఓదారుస్తూ)

"రాజా త్వరగా కోలుకుంటాడు. అతనికి సహాయం అవసరం. కానీ అవతికి మేం ఏమీ చేయలేకపోయాం."

నర్సయ్య మనసులోకి,   మౌనము ఆవహించింది. అతను మాటలు రాక ఒక్కసారిగా నెలమీద చతికిల పడ్డాడు.

నర్సయ్య :

"ఏం మాట్లాడాలో తెలియడం లేదు. ఈ ప్రపంచం మొత్తం అండగా వున్నా ఆమె లేని జీవితం   ఎలా భరించగలుగుతాం?"

ఆసుపత్రి నుండి బయట, ఒక ప్రెస్ కాన్ఫరెన్స్ జరుగుతోంది. మీడియా వ్యక్తులు, కెమెరాల ఫ్లాష్లు వందల మంది వున్నారు.

పువ్వు 2 చిత్రం హీరో తన అభిమానులకు ఒక సందేశం ఇవ్వడానికి సమావేశంలో ఉన్నాడు. ఆయన ముఖంలో ఆవేదన, బాధ కనిపిస్తోంది. పువ్వు 2 ప్రీమియర్ షో సెంటర్ లో జరిగిన ఘటన గురించి అతనికి నేరుగా ప్రశ్నలు వస్తున్నాయి.

మీడియా ప్రతినిధి 1: (ప్రశ్నిస్తాడు)

"హీరో గారు, ఈ ప్రీమియర్ షో సందర్భంగా థియేటర్‌లో జరిగిన ఘటన గురించి మీ అభిప్రాయం ఏమిటి?"

హీరో : (ముందుకు వచ్చి, బాధతో )

"ఇది బాధాకరమైన సంఘటన. ఈ సంఘటన గురించి విన్నప్పుడు నా హృదయం ఆగిపోయింది. నా అభిమానులకు, నాకు కూడా  ఇది ఆవేదన మిగిల్చింది.   అవతి గారి మరణం  నాకు పెద్ద గాయాన్ని మిగిల్చింది."

హీరో సమాధానం ఇచ్చేటప్పుడు, ఆయన కళ్ళలో బాధ స్పష్టంగా కనిపించింది. మీడియా ప్రతినిధులు సైలెంట్ అయ్యారు.

మీడియా ప్రతినిధి 2:

"రాజ పరిస్థితి గురించి మీరు ఏమంటారు? అతను ఇంకా కోలుకోలేదు. ఈ నేపథ్యంలో మీరు ఏమి చేయాలనుకుంటున్నారు?"

హీరో: (తలతిప్పుతూ, శాంతంగా)

"రాజ తల్లి అవతి గారు నా అభిమానులలో ఒకరు. ఆమెను కోల్పోవడం మా సినిమా టీం అందరికి అతి పెద్ద శోకం. కానీ రాజ త్వరగా కోలుకుంటాడనే నమ్మకం మాకు వుంది. అతనికి అండగా ఉండేందుకు మనం అందరూ ఒక్కటిగా కదలాలి. అతని కుటుంబానికి అవసరమైన సహాయం చేయడానికి ముందుంటాం. ఇప్పటికే మేము ఆ కుటుంబానికి రొండు కోట్లు ఇచ్చాం. కాని డబ్బు ఆమె ప్రాణాన్ని వెనక్కి తీసుకు రాలేదు. "

మీడియా ప్రతినిధి 3:

"ఈ సంఘటన నేపథ్యంలో మీ అభిమానులందరికీ మీరు  ఏమి చెప్ప దలుచుకున్నారు?"

హీరో: (ఎదురుగా చూస్తూ, గంభీరంగా)

"నా అభిమానులకు నా పెద్ద క్షమాపణ. ఈ సంఘటనను ఎవరూ ఊహించలేదు. అయినప్పటికీ, మనం ఇలాంటి ప్రమాదాలకు దూరంగా ఉండాలి. కానీ మీరు జాగ్రత్తగా ఉండాలి. మీరు ఉంటేనే నేను వుంటాను. ఇకపై నేను చాలా జాగ్రత్తలు తీసుకుంటాను. చట్టాన్ని నేను గౌరవిస్తాను. ఈ సంఘటనలో కోర్టు ఇచ్చే తీర్పుకు కట్టుబడి వుంటాను."

హీరో తన వాక్యాన్ని ముగించాడు. తన కళ్ళలో ఆలోచనతో, ఒక మౌనపు ప్రపంచంలో సైలెంట్ గా నిలబడ్డాడు.

కొన్ని రోజుల తర్వాత.

రాజ ఆసుపత్రి బెడ్‌పై పడుకుని ఉన్నాడు. అతని గాయం బాగా తీవ్రంగా ఉంది, కానీ అతను చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచంలో తేలియాడిపోతున్నాడు. నర్సయ్య మాటలు రాక నిశ్శబ్దంగా కొడుకుని చూస్తూ ఉండిపోయాడు.

రాజ: (అందర్నీ గమనిస్తూ, అశాంతంగా)

"నాన్నా, అమ్మ ఎక్కడ ఉంది? ఆ రోజు ఆమె నన్ను అలా ఎందుకు వదిలిపోయింది?"

నర్సయ్య: (బాధతో, కళ్ళలో నీళ్లు)

"రాజా, నీ అమ్మ ఇక లేదు. కానీ ఆమె మనతోనే ఉంది. మన హృదయాల్లో ఆమెను నిలబెట్టుకోగలిగితే, ఆమె మరణం వృధా కాదు."

రాజ: (చింతిస్తూ, కన్నీళ్లు ఆపలేకపోతూ)

"నువ్వు అబద్దం చెపుతున్నావు. ఆమె చెప్పింది ఏమిటంటే... ఆమె తిరిగి వస్తుంది... నన్ను వదిలి ఆమె వెళ్ళదు?"

నర్సయ్య: (కొంచెం కష్టంగా)

"నీకు ఏమీ కాదు. అమ్మ నిన్ను కాపాడటానికి ప్రాణత్యాగం చేసింది. ఇప్పుడు, అమ్మ కోసం నువ్వు ధైర్యంగా ఉండాలి”

రాజ: (తీవ్రమైన బాధతో )

“నాన్నా, నాకు ఇష్టమైన హీరో ఎప్పటికి అతను కాదు. మా అమ్మే నా నిజమైన హీరో. ఆమె….. “ వెక్కిళ్లతో ఏడ్చేసాడు.

ఆసుపత్రి బయట మీడియా సందడి. నర్సయ్య కళ్లలో దుఃఖం, శరీరంలో అలసట. అతనితో పాటు అతని స్నేహితుడు రఘు ఉన్నాడు. మీడియా వారు ప్రశ్నలు అడగటానికి సిద్ధమయ్యారు.

మొదటి రిపోర్టర్:

"నర్సయ్య గారూ, మీరు కోర్టు తీర్పుపై ఏమంటారు? ఇది మీ కుటుంబానికి న్యాయం చేసిందని అనుకుంటున్నారా?"

నర్సయ్య: (తన గళాన్ని నియంత్రించుకునే ప్రయత్నం చేస్తూ)

"న్యాయం అనేది కేవలం మాటల లోపలే ఉంది. నా భార్య ప్రాణం తీసిన తర్వాత తీర్పు ఎలాంటి ఉపశమనం ఇవ్వగలదు? జీవితాన్ని కోల్పోయిన కుటుంబానికి ఆ నష్టాన్ని భర్తీ చేసే శక్తి ఏ న్యాయ వ్యవస్థకు లేదు."

రఘు: (ముందుకు వస్తూ, దృఢంగా)

"మీరు ఏం అడుగుతున్నారో ఒక్కసారి ఆలోచించండి. ఇది న్యాయం గురించి కాదు, ఇది బాధితుల హృదయాల గురించి. న్యాయపరంగా ఒక దారి ఉంటుంది కానీ మానవీయంగా దానికి విలువ ఏమీ లేదు."

రెండవ రిపోర్టర్:

"హీరో  గారు ఆర్థిక సాయం చేశారు. మీ కుటుంబానికి అది ఉపశమనం కలిగించిందా?"

నర్సయ్య : (తల దించుకుని, ఆవేదనతో)

"అర్థిక సాయం మా బతుకులు సర్దుబాటు చేయడానికి ఉపయోగపడవచ్చు. కానీ మా పిల్లలకు అమ్మ ప్రేమను తిరిగి ఇవ్వలేదు. హీరో గారిని విమర్శించడం కాదు. కానీ నిజమైన నష్టాన్ని అర్థం చేసుకోవడం అంటే ఇది కాదు."

రఘు: (మాటల్ని మెల్లగా కానీ గట్టిగా చెబుతూ)

"సాయం అనేది ప్రశంసించదగిన పని. కానీ, బాధిత కుటుంబం కోల్పోయినది కేవలం ఆర్థిక స్థాయికే పరిమితం కాదు. ఆమె జీవితం తిరిగి ఇప్పించండానికి ఎవరికీ శక్తి ఉండదు."

మూడవ రిపోర్టర్:

"మీరు కేసును వెనక్కి తీసుకుంటున్నారా ?"

నర్సయ్య: (దృఢంగా, అందరి వైపు చూసి)

"మేము ప్రాణాలను కోల్పోయాం, జీవితాలను కాదు. న్యాయం కోసం పోరాడడం మా ధర్మం. కేసు తిరిగి ఓపెన్ చేయాలా లేదా అనేది రాజా కోలుకున్న తర్వాత రాజా నిర్ణయిస్తాడు. కానీ మా బాధలు ఎప్పటికీ మాయం కావు."

ఈ సమయంలో మీడియా ప్రశ్నలు తగ్గించారు. నర్సయ్య , రఘు మీడియా వద్ద నుంచి నిశ్శబ్దంగా వెళ్లారు.

రఘు: (మాటలతో నచ్చజేస్తూ)

“నర్సయ్య, జీవితం ముందుకు సాగుతుందని నమ్మాలి. నిన్ను నువ్వు ధైర్యంగా నిలబెట్టుకోవాలి. రాజా తో పాటు ఇద్దరు పిల్లలు కూడా నీ మీద ఆధారపడి వున్నారు"

నర్సయ్య: (తన కన్నీళ్లు తుడుచుకుంటూ)

"అవతిని కోల్పోయిన దుఃఖం నుంచి బయటపడటం కష్టం. కానీ ఆమె మన కోసం ఇలానే ఎదురుచూడదని నమ్ముతాను."

నర్సయ్య తన భార్య అవతిని కోల్పోయి, ప్రాణాంతక బాధను అనుభవిస్తున్నాడు. ఆసుపత్రి ప్రాంగణంలో, అవతిని చుసిన వైద్యుడి మాటలు ఇంకా వినబడుతున్నాయి. అవతికి సాయం చేయలేకపోయామని చెప్పిన వైద్యుని మాటలతో అతను సిగ్గుతో తల దించుకున్నాడు. "నా భార్య ఎందుకు బతకలేకపోయింది?" అనే ఆలోచనలు అతన్ని గట్టిగా తాకుతూనే ఉన్నాయి.

అతని శరీరంలో అలసట ఉంది. జీవితాన్ని ఎదుర్కొనే స్థితిలో ఉండి, అవతి పోయిన తర్వాత తానే సహాయం కోసం ఎదురు చూడాల్సిన పరిస్థితి. 

మీడియా ప్రతినిధుల ప్రశ్నలు, వారి ప్రేరణలు అతన్ని మరింత బాధిస్తున్నాయి. నర్సయ్య గోడుకు తల కొట్టుకున్నాడు. తల గోడకు తగిలినప్పుడల్లా కళ్లలో నీరు చినుకుల్లా కిందకు రాలుతున్నాయి. న్యాయ వ్యవస్థ ఇచ్చే తీర్పు తన జీవితంలో ఏమీ మార్పు చేయలేదు. ఆమె మరణాన్ని ఎలా స్వీకరించవచ్చో, ఎలా దాని భారాన్ని భరించవచ్చో అతనికి తెలీడం లేదు.

"నువ్వు నన్ను రక్షించావని నేను ఎప్పటికీ అంగీకరించను, అమ్మను వెళ్ళిపోయేలా చేశావా నాన్నా" రాజ మాటలు అతన్ని సూదుల్లా గుచ్చుతున్నాయి. 

అస్పత్రి ప్రాంగణం నుండి వాతావరణం మరింత మందగించి, చీకటి చుట్టూ కప్పేసి పోతోంది. ప్రకృతి కూడా నిశబ్దంగా, కొంత అస్థిరంగా అనిపిస్తోంది. నర్సయ్యకు ఆ అనుభవం అతని శరీరంలో ఒక ఒత్తిడిగా, నిరంతర బాధగా మారింది.

సమాప్తం

ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు

 ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

ఉగాది 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం

ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.

మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.

లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.

 మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.

దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).

https://www.youtube.com/channel/UCP4xPLpOxrVz33eo1ZjlesQ 

మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.

https://www.facebook.com/ManaTeluguKathaluDotCom

గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.

రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్

https://www.manatelugukathalu.com/profile/mkkumar

నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.

🙏