భావుకతకు భాష్యం
- Avadhanula Vijayalakshmi
- Jun 12, 2022
- 3 min read
కథ వినడానికి ప్లే బటన్ క్లిక్ చేయండి.
Video link
'Bhavukathaku Bhashyam' New Telugu story Written By Avadhanula Vijayalakshmi
రచన: అవధానుల విజయలక్ష్మి
“మరో గంటలో పెద్ద వానొచ్చేటట్టుంది” దట్టంగా మబ్బులు పట్టిన ఆకాశం వంక చూస్తూ అంది శ్రీమతి.
“చాలా పెద్ద వాన పడితే బాగుంటుంది. దెబ్బతో వేడి తగ్గిపోతుంది” కిటికీలోంచి బయటకు చూస్తూ అన్నాను.
“అవును డాడీ. వానొస్తే ఎంచక్కా డాబా మీద కెళ్ళి ‘వానా వానా వల్లప్పా’ తిరగొచ్చు… చిన్న చిన్న పడవలు చేసి నీళ్ళలో వదలొచ్చు” నాలుగో క్లాసు చదువుతున్న మా ఆఖరుది కళ్లు చక్రాల్లా తిప్పతూ అంది.
“ఎహే! నీ కెప్పడూ ఆట గొడవేనే! నాకైతే పెద్ద వాన పడుతున్నపుడు ఎంచక్కా మంచం మీద దుప్పటి కప్పుకొని పడుక్కొని ఏ టార్జాన్ కామిక్కో చదువుకోవాలనుంటుంది.” చెల్లెలి చిన్నతనానికి జాలిపడుతూ అన్నాడు మా రెండోవాడు.
“నాకైతే నీలా ఇంట్లో బద్ధకంగా పడుక్కోవాలనుండదు. రోడ్డు మీద జయ్యిమని సైకిలు తొక్కుకొని పోవాలనుంటుంది” తమ్ముడిని వెక్కిరిస్తున్నట్టు చూస్తూ అన్నాడు పెద్దవాడు.
“నీకోయ్?” శ్రీమతి వైపు చూస్తు అడిగాను.
“వేడి వేడి పకోడీలు తింటూ… ఆవిర్లు కక్కుతున్న టీ తాగుతూ తక్కువ వాల్యూములో రేడియో పెట్టుకొని పాటలు వినాలనుంటుంది” చెప్పింది శ్రీమతి.
“మరి నీకెలా ఉంటుంది డాడీ?” అఖరిదడిగింది కుతూహలంగా.
“ఆ టైంలో నాకు మీ అందర్లాగా తిండి మీదా, ఆటలమీదా, పుస్తకాలమీదా ధ్యాసుండదు. ఇవన్నీ ఎప్పడూ ఉండేవే! ఎప్పడో అరుదుగా కనబడే ప్రకృతిలోని దృశ్యాల్ని ఆనందించాలన్నదే నా తత్వం. పెద్ద వాన పడుతున్నప్పుడు మొదటి అంతస్థులో అద్దాల కిటికీ పక్కన కూర్చొని భోరున వర్షించే ఆకాశాన్నీ ఆ వర్షపు జల్లులో తడిసిపోతున్న ప్రకృతినీ అలా చూస్తూ కూర్చోవాలని ఉంటుంది. అలా చూస్తూ ఎన్ని గంటలు గడిపినా విసుగెయ్యదు!” గర్వంగా చెప్పాను.
కాస్త పెద్ద మాటలు వాడానేమో మా ఆఖరు దానికి అర్థం కాలేదు.
“నాకేమి అర్ధమవట్లేదు నాన్నా!” అనేసింది.
“నీకు అర్థమవదే తల్లీ. అదే భావుకత అంటే” అన్నాను.
“భావు. భావుకతా? అంటే?”
“అంటే …అంటే… ప్రకృతి… అంటే నేచర్…అంటే ఈ చెట్లూ… కొండలూ…ఈ ఇళ్ళూ…వీటి మధ్య తిరిగే జంతువులూ… మనుష్యూలూ.. వీటన్నిటిలోని అందాల్ని చూసి ఆనందించడమన్న మాట !” కాస్త అర్థమైనట్టు చెప్పగలిగాననుకొన్నాక హాయిగా నిట్టూర్చాను.
“అంటే అర్థమైంది నాన్నా… వర్షం పడుతుంటే ఇవన్నీ నీకు ఎంతో అందంగా కనిపిస్తాయన్న మాట! కిటికీ పక్కన కూర్చుని అవన్నీ చూస్తుంటే నీ కెంతో హాయిగా… సరదాగా ఉంటుందన్నమాట…”
“మా బుజ్జి పాప ఎంత తెలివైందో!” అన్నాను పాపాయి గెడ్డం పట్టుకొని ఊపుతూ.
వర్షం రానే వచ్చేసింది. ఠప్ ఠప్మని పెద్ద చినుకులతో మొదలై… డాబా మీది డ్రెయిన్ పైపు లోంచి నీళ్ళు పెద్ద చప్పుడుతో దబదబా పడేంత పెద్దదయింది.
పాపాయి కాస్సేపు డాబా ఎక్కి ‘వానా వానా వల్లప్ప’ తిరిగింది కాని వాళ్లమ్మ కోప్పడడంతో కింది కొచ్చేసి వరండా పక్కన ఉన్న చిన్న కాలువలో కాగితం పడవలు వదలడం మొదలు పెట్టింది.
బయటికెళ్ళడానికి పెద్దాడికి సైకిలూ, చదువుకోవడానికి రెండో వాడికి కామిక్కులేక ఇద్దరూ కేరమ్స్ ఆటలో పడ్డారు.
పకోడీల ప్రయత్నంలో వంటింట్లో ఉల్లి పాయలు తరుగుతూ ముక్కూ మోహం ఏకం చేసేసుకొంటోంది శ్రీమతి.
వాళ్ళంతా జీవంలేని బొమ్మల్లా కనిపించారు నా కళ్ళకి… వాళ్లమీద జాలీ నా మీద నాకే గౌరవం ఒక్కసారే కలిగాయి.
కిటికీకున్న అద్దాల తలుపులు వేసేసి దగ్గరగా వాలుకుర్చీ ఈడ్చుకొని తీరిగ్గా వెనక్కు వాలాను.
ఆకాశంలోంచి రాలిన ఒక్కొక్క చినుకూ కిటికీ అద్దాన్ని ఠప్మని కొట్టుకుని పాములా మెలికలు తిరుగుతూ కిందికి జూరుతూంది.
రోడ్డు మీద నడుస్తున్న మనుష్యుల చేతుల్లో గొడుగులు ఒకదాని తర్వాతొకటి టకటకా తెరచుకుంటున్నాయి. గొడుగుల్లేని మనషులూ…కుక్కలూ…ఆవులూ…మేకలూ…అన్నీ దుకాణం అరుగుల మీదా చెట్ల కిందా తలదాచుకుంటున్నాయి.
జోరుగా కొడుతున్న జల్లునించి ఆ అరుగులూ చెట్లూ వాళ్ళని పూర్తిగా రక్షించుకోలేక పోతున్నాయి. భోరున కురుస్తున్న ఆ వర్షంలో… పల్చని నైలాన్ తెర వెనుకనించి కనపడుతున్నట్టు… మసకమసగ్గా… తమాషాగా ఉంది ప్రపంచం… అధ్బుతంగానూ ఉంది!
అలా ఎంతసేపు కూర్చున్నానో నాకే తెలియదు. ఇంతలో రివ్వున పరిగెత్తుకొనొచ్చింది పాపాయి.
“నాన్నా! నాన్నా! ఇందాక నువ్వన్నావు చూడు బావు… ఏంటమ్మా అది… బావు…”
“బావు కాదు భావు – భావుకత” సరిచేశాను.
“అదే నాన్నా! ఆ కతంటే నాకస్సలు ఇష్టం లేదు.” పాలంటే నా కిష్టం లేదు అన్న విధంగా మోహం పెట్టి అంది.
“ఏం తల్లీ? ఎందుకిష్టం లేదు?” ఆశ్చర్యంగా అడిగాను.
“మరే… అటు చూడు నాన్నా… ఆ బీదవాళ్ళందరికీ గొడుగుల్లేవుగా? చెట్ల కింద నిల్చుని ఎలా తడిసిపోతున్నారో! పాపం ఆ అరుగు మీద ఆ కుక్క పిల్ల చూడు నాన్నా ఎలా వణికిపోతోందో! అదిగో అక్కడ… దూరంగా నీకు కనబడ్డం లేదూ? ఆ గుడిసెలో మనుష్యులు చూడు.. ఇంటికప్పు లోంచి నీళ్లు అలా కారిపోతుంటే ఎలా ముడుచుకొని కూర్చొన్నారో మరి… మరి… ఇవన్నీ చూస్తూ కూర్చుని సరదాపడ్డమే బావు… భావు… భావుకత అన్నావు కదా… అందుకే… అందుకే… నా కదంటే ఇష్టం లేదు!”
నిశ్చేష్ఠుడనై చూస్తూ ఉండిపోయాను
తెలుగు కధా సమితి & న్యూజెర్సీ ఉగాది మినీ కధల పోటీలో బహుమతి పొందిన కధ
3.7.87 ఆంధ్రజ్యోతి
***శుభం***
తెలుగు కధా సమితి & న్యూజెర్సీ ఉగాది మినీ కధల పోటీలో బహుమతి పొందిన కధ
3.7.87 ఆంధ్రజ్యోతి
***శుభం***
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో లాగిన్ కావడానికి, మేము నిర్వహిస్తున్న వివిధ పోటీల వివరాలు తెలుసుకోవడానికి ఈ లింక్ క్లిక్ చేయండి.
ఇప్పుడు మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో ప్రచురింపబడ్డ కథలను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా వినవచ్చును.
లింక్ క్లిక్ చేసి, google podcast/spotify podcast/apple podcast లలో మీకు అనువైన దానిని ఎంపిక చేసుకొని మంచి కథలను చక్కటి తెలుగు ఉచ్చారణలో వినండి.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో రచయిత్రి ఇతర రచనల కొరకు కథ పేరుమీద క్లిక్ చేయండి.
కథ చాలా బాగుంది మేడం.