Cheekati - New Telugu Story Written By - M K Kumar
Published In manatelugukathalu.com On 12/11/2024
చీకటి - తెలుగు కథ
రచన: ఎం. కె. కుమార్
ఏడు రోజులుగా కుండపోతగా వర్షం కురుస్తోంది. కాటేజీ బయట ఉరుములు, పిడుగుల శబ్దాలు భీకరంగా వినబడుతున్నాయి. పడక గదిలో పుస్తకం చదువుతూ కూర్చున్నప్పుడు మెరుపు కిటికీ గుండా గదిలోకి దూసుకొచ్చింది. ఒక్కసారిగా వచ్చిన ఉరుములు మెరుపులు ఎక్కువయ్యాయి. కిటికీని మూసేయడానికి కుర్చీలో నుండి పైకి లేచాను. ఆ శబ్దాలు నాలో వణుకు పుట్టించాయి. కిటికీ గుండా మైళ్ల దూరంలో విస్తరించి ఉన్న చీకటిని చూడాలని నేను ప్రయత్నం చేశాను. రాత్రి జల్లులలో తడుస్తూ, చెట్లు ఎడమ నుండి కుడికి ఊగుతున్నాయి. రాత్రిని చీకటి తనలో లాక్కుంది. వర్షంతో పాటు చిక్కటి రాత్రి భయాన్ని గొలిపిస్తుంది.
నేను ఒంటరిగా పడక గదిలో బిక్కు బిక్కు మంటూ కూర్చున్నాను. రాత్రి చల్లదనాన్ని అనుభవిస్తున్నాను. అకస్మాత్తుగా కరెంట్ పోయింది. నేను కూడా చీకటిలో మునిగిపోయాను. నా శరీరంలో వణుకు వచ్చింది. కిచెన్ నుండి కొవ్వొత్తిని తీసుకురావడానికి పైకి లేచాను. లేచినా నా కాళ్ళు ముందుకు కదలడం లేదు.
ఏమి కనిపించక పోవడంతో అక్కడే కొంచెం సేపు నిలబడ్డాను. ధైర్యం తెచ్చుకుని, నన్ను పూర్తిగా ఆవరించిన భయాన్ని మరచిపోవడానికి కూని రాగం తీస్తూ ముందుకు సాగాను. నా మొబైల్ ఫోన్ తేలికపాటి కాంతితో మెరిసింది. ఆ తర్వాత నేను కొవ్వొత్తి కోసం వెతకడం ప్రారంభించాను. నా గుండె దడదడలాడుతోంది. కిటికి తలుపు మునుపటి కంటే బలంగా కొట్టుకోవడం నాకు వినబడింది. ఇది నేను ఇంకా బతికే ఉన్నాను అనే అనుభూతిని ఇచ్చింది.
ఆఖరికి కొవ్వొత్తి దొరికినప్పుడు ఊపిరి పీల్చుకున్నాను. అకస్మాత్తుగా ఫోన్ మోగడంతో చాలా కష్టపడి దొరికిన కొవ్వొత్తిని చేతిలోంచి విసిరివేసి భయంతో కేకలు వేసాను. ఫోన్ లో కాల్ మళ్ళీ వచ్చింది.
వణుకుతున్న స్వరంతో “హలో” అని చెప్పా.
అమ్మ నన్ను అడిగింది
“ఏమైంది”
“కరెంటు పోయిందమ్మా. నాకు భయంగా వుంది. ఏడు రోజులుగా ఇక్కడ వర్షం కురుస్తోంది. గత 3 రోజులుగా ఇంట్లో నుంచి బయటకు వెళ్లడం కష్టంగా ఉంది. ఇంట్లో నేను బందీ అయిపోయాను” భయంతో చెప్పాను.
నేను నిజానికి వ్యాపారవేత్తను. అన్ని రోజులలో బిజీగా ఉండేవాడిని. నేను నాకు వచ్చిన కష్టాలతో జీవితంలో విసిగి పోయి వున్నాను. కాబట్టి నేను విశ్రాంతి తీసుకోవడానికి లంబసింగికి వచ్చాను. వారం రోజులు గడపాలని అనుకున్నాను. ఒక కాటేజీని అద్దెకు తీసుకున్నాను. మా అమ్మ ప్రస్తుతం లండన్‌లో ఉంది. ఆమె కూతురు తన మొదటి బిడ్డను ప్రసవిస్తున్నందున ఆమె అక్కడికి వెళ్లింది. లేకపోతే మా అమ్మ ప్రస్తుతం నాతోనే ఉండేది. ఈ సమయంలో నేను ఆమెను చాలా మిస్ అవుతున్నాను. నాకు చిన్నప్పటి నుండి చీకటి ఫోబియా వుంది. అది ఇప్పుడు మరింత పెరిగింది.
నేను వుండే కాటేజ్ ని రబ్బరు చెట్ల ఎస్టేట్ మధ్య అందంగా డిజైన్ చేశారు. నేను సాధారణంగా సెలవుల కోసం వేరే కాటేజీని అద్దెకు తీసుకుంటాను. కానీ ఈసారి అకస్మాత్తుగా ప్లాన్ చేయడం వలన నేను ఆ కాటేజీని ఉపయోగించుకోలేకపోయాను. కాబట్టి దీనిని తీసుకోవలసి వచ్చింది. మా అమ్మతో సెల్ లో మాట్లాడటం నాకు కొంత ఉపశమనం కలిగించింది. కొంచెం నా భయం మాయమైంది. మళ్ళీ బలం పుంజుకుని కొవ్వొత్తిని వెలిగించాను.
వెలిగించిన కొవ్వొత్తిని చేతిలోకి తీసుకుని గదిలోకి వెళ్లడం మొదలుపెట్టాను. నా నీడ సాధారణం కంటే పెద్దదిగా వుంది. నా నీడను చూసి నాకే భయం వేసింది. నేను కిటికీలోంచి బయటకు చూశాను. అది పౌర్ణమి రోజు. బయట దృశ్యం అద్భుతంగా కనిపించింది. గాలికి భారీగా ఊగుతున్న చెట్ల మధ్య నుంచి చంద్రుడు నవ్వుతున్నాడు. వర్షం ఎక్కువైపోయింది. ఆగిపోయే సూచనలు కనిపించడం లేదు. అంటే ఎక్కువ సేపు చీకట్లో కూర్చోవాల్సి వస్తుంది. గాలి వల్ల కరెంటు పోయింది. వాన శబ్దం పెద్దదైంది. నేను బెడ్ రూమ్ లో కూర్చోవడానికి తిరిగి వెళ్ళాను. నా నీడ నాకే భయాన్ని కలిగిస్తోంది. నేను ఈ భయం నుండి తప్పించుకోవాలనుకున్నాను. అందుకే వర్షం ఆగితే ఇంటికి తిరిగి వెళ్ళవచ్చు అని నాకు నేనే నచ్చ చెప్పు కున్నాను. ఆ ఆశతోనే నిద్రపోవాలని నిర్ణయించుకున్నాను.
నేను బెడ్ పై పడుకున్న నిమిషాల వ్యవధిలో నేను నిద్రపోయాను. పెద్ద అరుపుతో నేను ఉలిక్కి పడి నిద్ర లేచాను. సమయం అర్ధరాత్రి పైన అవుతోంది. ఆ అరుపు నాకు వణుకు పుట్టించింది. కిటికీ లో నుండి చుస్తే, వర్షం ఆగిపోయినట్లు అనిపించింది. కాని ఇంకా చీకటిగా ఉంది. నేను మళ్ళీ కొవ్వొత్తి వెలిగించి, కిటికీలోంచి బయటకు చూసాను. కుక్కల అరుపులే నాకు వినిపించాయి. ఈ సమయంలో కుక్కలు అరవడం అవసరమా అని నేను వాటిని మొరగడం ఆపమని గట్టిగా అరిచాను. నా గుండె చప్పుడు ఎక్కువైంది. మళ్ళీ ఎవరో బిగ్గరగా అరుస్తున్న శబ్దం నా చెవులకు చేరింది. నా రక్తం స్తంభించిపోయింది. నేను కలలో వున్నానా అనే సందేహం వచ్చింది. నిజమే, ఎక్కడో దూరంగా ఎవరో బిగ్గరగా అరుస్తున్నారు. భయంతో వణికిపోయాను. చలి రాత్రిలో కూడా కుక్కల అరుపు నాకు చెమటలు పట్టించింది.
నేను బయటకు వెళ్లాలని పరుగెత్తాను. ధైర్యం చాలక మళ్ళీ బెడ్ రూమ్ లోకి వచ్చాను. నా బెడ్ షీట్ పైకి లాగి, భయాన్ని మరచిపోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. కానీ అది నన్ను విడిచిపెట్టలేదు. అరుపులు పెద్దగా, మరింత తీవ్రంగా మారాయి. నాకు వణుకు ప్రారంభ మయింది. నా నుదిటిపై చెమట చుక్కలు సన్నగా కారుతున్నాయి. నా గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటోంది. అంత వేగంగా గుండె పరిగెత్తితే గుండె కొట్టుకోవడం ఆగిపోతుందని నాకు అనిపించింది. నేను ధైర్యం తెచ్చుకుని మెల్లగా కిటికీ వైపు నడిచి కర్టెన్లు కదిపి బయటకు చూసాను.
నా గుండె దాదాపు అగినట్టు అయింది. నేను ఇంతకు ముందు విన్నదానికంటే పెద్దగా అరుపులు వచ్చాయి. అదే సమయంలో ఉరుములు పెద్ద శబ్దంతో వచ్చాయి. నన్ను ఇలా వదిలేస్తే నేను భయపడి చనిపోతానని దేవుడు ముందే పసిగట్టి ఉండొచ్చు. ఒక అమ్మాయి నా కిటికీ బయట రక్తం మరకతో నిలబడి ఉంది. ఈ దృశ్యం చూసి నా శరీరం చల్లబడింది. నేను కదలలేకపోయాను. నా మైండ్ స్విచ్ ఆఫ్ అయింది. నేను చాలా భయపడ్డాను. నేను కాటేజ్ బుక్ చేసే ముందు నా సహోద్యోగులు నాకు చెప్పిన కథలు గుర్తుకు రాసాగాయి.
ఒక యువతిని ఆమె ఇంటి యజమాని దారుణంగా హత్య చేశాడని, అతనిపై ప్రతీకారం తీర్చుకోవడానికి ఆమె దెయ్యంగా తిరుగుతోందని వారు నాకు చెప్పారు. ఈ కాటేజీలో నివసించిన చాలా మంది వ్యక్తులు, ఒక అమ్మాయి అరుపులు తాము విన్నామని చెప్పారు. రక్తంతో తడిసిన అమ్మాయి కొన్నిసార్లు సహాయం కోసం ఏడుస్తూ కూడా తలుపు తడుతూ ఉంటుందని వారు చెప్పారు.
ఇలాంటి అనేక సంఘటనల తర్వాత ప్రజలు ఈ కాటేజీని అద్దెకు తీసుకోవడం మానేశారని చెప్పారు. ఈ కాలంలో కూడా దయ్యాలు ఏందని నేనే పట్టించు కోలేదు. నేనెప్పుడూ దెయ్యాలను నమ్మలేదు. ఈ కథలన్నీ నాకు ఫన్నీగా అనిపించాయి. నేను వాళ్లని ఎగతాళి చేసాను. చీకటి అంటే నాకు భయం వున్నా కరెంటు ఉంటుంది కాబట్టి మేనేజ్ చెయ్యొచ్చు అనుకున్నా. నేను ఇప్పుడు మూర్ఖుడిని అని అనుకున్నాను. నేను నిజంగా నా ఎదురుగా ఉన్న అమ్మాయిని చూశాను. ఎలా నమ్మను దెయ్యాలు లేవని.
నేను ధైర్యాన్ని కూడగట్టుకుని బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళాను. దగ్గరకు వెళ్లి అక్కడ కూర్చుని ఆంజనేయ స్వామి దండకం గట్టిగా చదవడం మొదలు పెట్టాను.
అలా చేసినప్పుడు దయ్యాలు మనపై దాడి చేయవని నేను విన్నాను. అయినా ఆమె అరుపులు వినబడుతున్నాయి.
చెవులు మూసుకుని కూర్చున్నాను. నేను బాగా వణుకుతున్నాను. చలి వల్ల కాదు భయం వల్ల. గడియారం ఒకటి కొట్టింది. నా గుండె చప్పుడుతో పాటు గడియారం టిక్ టిక్ శబ్దం వినబడుతోంది. ధడ్ !ధడ్! ధడ్! అది నా గుండె చప్పుడు కాదు కానీ ఎవరో గట్టిగా తలుపు తట్టారు.
ఆ దెయ్యం నన్ను వదలడం లేదని అనుకుంటూ స్తంభించిపోయాను. దెయ్యం నాతో దాగుడు మూతలు ఆడుతోందని పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి టేబుల్ కింద కూర్చున్నాను. ఎవరైనా భయంతో మునిగిపోయినప్పుడు, మానవులు జంతువుల కంటే హీనంగా ప్రవర్తిస్తారు. నా శరీరం నుండి నేనే స్విచ్ ఆఫ్ అవుతున్నాను.
సినిమాల్లో చూపించే దెయ్యం మాదిరి డోర్ లోంచి ఇంట్లోకి వస్తే వెంటనే దొరక కూడదు అనుకుంటూ టేబుల్ కింద కూర్చున్నాను. మీరు భయపడినప్పుడు ఆలోచనలు విచిత్రంగా ఉంటాయి. ఐన్‌స్టీన్ వంటి అత్యంత తెలివైన వ్యక్తులు కూడా భయంలో ఉన్నప్పుడు ఇలాంటివి చేస్తారేమో అనిపిస్తుంది.
నేను దెయ్యం నుండి తప్పించుకునే మార్గాల గురించి ఆలోచిస్తున్నాను. కానీ ఆ పాప నన్ను విడిచిపెట్టడం లేదు. చప్పుడు ఎక్కువైంది, ఆమె ఇంకా బయట వేచి ఉంది. నేను దాదాపు గంటసేపు టేబుల్ కింద కూర్చున్నాను. ఆ పాప వెళ్ళే వరకు వేచి ఉన్నాను. మెల్లగా కాసేపటికి చప్పుడు ఆగిపోయింది. నాకు కొంచెం రిలీఫ్ గా అనిపించింది. ఇంతలో కరెంటు వచ్చింది.
బ్రతుకు జీవుడా అనుకుంటూ అన్నీ లైట్లు వేసాను. వెలుతురులో ఉన్నప్పుడు దెయ్యాలు దాడి చేయవని భావించి నేను నా శక్తి నంతా కూడదీసుకుని అన్ని గదుల్లోని లైట్లను ఆన్ చేసాను. సుదీర్ఘమైన సమయం, లోతైన ఆలోచన తర్వాత నేను నా మానసిక, శారీరక శక్తిని కూడతీసుకున్నాను. తను వెళ్లిపోయిందో లేదో తనిఖీ చేయడానికి తలుపు తెరవాలని అనుకున్నాను.
నేను మెల్లగా నడిచి డోర్‌ని కొంచెం తెరిచి చూసాను. అక్కడ ఎవరూ లేకపోవడంతో నా భయం పోయింది. నేను తలుపు వెడల్పుగా తెరిచి, తను నిజంగా వెళ్లిపోయిందో లేదో చూడటానికి నేను నేలమీద చూసి బిత్తిరపోయి గట్టిగా అరిచాను. కొంచెం తల తిరిగి నట్టు అనిపించి నిలదొక్కు కున్నాను.
నేను షాక్‌లో వున్నా ఆ అమ్మాయి నేలపై పడి ఉండడం గమనించాను. నేను భయంతో అరిచి మెల్లగా ఆమె దగ్గరికి వెళ్ళాను. ఆ పాప దెయ్యమా, లేదు తను నాలాంటి మనిషినే. పాప తీవ్రంగా గాయపడింది. పాపకు తీవ్రంగా రక్తస్రావం అయింది. నా మూర్ఖత్వానికి నేను సిగ్గుపడ్డాను. నేను తనని న ఎత్తుకుని లేపడానికి ప్రయత్నించాను. పాపను మేల్కొల్పడానికి ఇంటి బయట వున్న కుళాయి నీళ్ళు చల్లాను. పాప ఉలిక్కిపడి మేల్కొంది. తను సహాయం చేయమని నన్ను వేడుకుంటూ ఏడవడం ప్రారంభించింది. లేకపోతే తనను చంపేస్తారని, బతక నీయరని ఏడుస్తూ చెప్పింది.
నేను తనను శాంతింపజేసాను. తనకు తాగే దానికి నీళ్లు ఇచ్చాను. పాపగాయాలకు ప్రథమ చికిత్స చేసి, ఆపై తినడానికి యాపిల్ ఇచ్చాను. ఇప్పుడు నేను తన కథ చెప్పమన్నాను.
“నన్ను కొంతమంది కిడ్నాప్ చేశారు. నేను వున్న చోట చాలా మంది పిల్లలు వున్నారు..కిడ్నాప్ చేసి భిక్షాటనకు పంపి వారి ద్వారా డబ్బు సంపాదించే ముఠా వాళ్ళని నాకు అనిపిస్తోంది. వాళ్లు చెప్పినట్టు వినకపోతే దారుణంగా కొట్టి చంపేస్తారని నాతో వుండే పాప చెప్పింది. వారు కోరుకున్నది చేయడానికి నేను నో అని చెప్పా. అందుకే బాగా కొట్టారు. వాళ్ళు ఏదో పని మీద బయటకు వెళ్లారు. నేను ఒక్కదాన్నే తప్పించుకు వచ్చాను.. వాళ్ళు మళ్ళీ వచ్చేస్తారు. ప్లీజ్ నన్ను కాపాడండి” అని నన్ను వాటేసుకుంది.
నాకు అప్పుడు అర్దమయుంది. ఈ కాటేజ్‌లో ప్రజలు వినే అరుపులు ఎదురుగ్గా వున్న పాడుపడిన ఇంటి నుండి వస్తున్నాయి. కాటేజీ లోకి వచ్చిన వారందరూ అనుకున్నట్లుగా పిల్లల అరుపులను దెయ్యం అరుపులుగా భావించారు. వారు సహాయం కోసం కేకలు వేసినపుడు అది దెయ్యం కావచ్చునని భయపడి తలుపులు తెరవడానికి భయపడ్డారు. బహుశా కిడ్నాప్ ముఠా వాళ్ళు దెయ్యం ప్రాపగాండ చేసుండొచ్చు.
గతంలో ఈ కాటేజ్ లో వున్న వాళ్ళు తలుపులు తెరిచి ఉంటే ఆమెలాంటి అమాయక పిల్లలను కాపాడి ఉండేవారు. ఆ పాప చాలా భయంగా, అమాయకంగా కనిపించింది. నేను భయపడవద్దని, తనను వారి బారి నుండి కాపాడుతానని చెప్పాను. అంతే గాక అక్కడ ఉన్న ఇతర పిల్లలను కూడా కాపాడతానని నేను తనకి చెప్పాను.
నాకున్న పరిచయలతో నేను వెంటనే పోలీసులకు ఫోన్ చేసాను. వారు తెల్లవారుజామున 4 గంటలకు నా కాటేజీకి చేరుకున్నారు. బాలిక వారికి మొత్తం కథను చెప్పింది. పోలీసులు ఇద్దరు సభ్యులున్న ముఠాను పట్టుకున్నారు. వారి బారి నుండి చిన్న అమాయక పిల్లలను కూడా రక్షించారు. నేను ఇంటికి బయలుదేరేటప్పుడు నా మనసు చాలా తేలిక పడింది. ఎంతైనా సాటి మనిషికి సహాయం చేస్తే వచ్చే తృప్తి ముందర ఏదీ సాటిరాదు అని అనిపించింది.
సమాప్తం
ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
ఉగాది 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్
నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.
🙏
Comments