హత్య - పార్ట్ 2

#MKKumar, #ఎంకెకుమార్, #హత్య, #Murder, TeluguHorrorStories

Hathya - Part 2/2 - New Telugu Story Written By - M K Kumar

Published In manatelugukathalu.com On 16/11/2024

హత్య - పార్ట్ 2/2 - పెద్ద కథ

రచన: ఎం. కె. కుమార్

హత్య - పార్ట్ 1 కోసం ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

ఇక హత్య - పార్ట్ 2 చదవండి.

దూరం నుండి శవాన్ని బయటకు తీయడం, వారి భుజాలపైకి ఎత్తుకోవడం చూస్తుంటే నేను ఆత్రుతగా ఒక అడుగు నుండి మరొక అడుగు ముందుకు వేశాను. 

"మీకు అతను ఎలా తెలుసు?" ఒక వృద్ధురాలు నన్ను అడిగింది. 

నేను భయపడుతూ "నేను అతనితో పని చేస్తున్నాను" అన్నాను. 

"ఇది బాగుంది, అతను తన పనిని ఎంతగా ఇష్టపడుతున్నాడో అతను ఎప్పుడూ చెబుతాడు" ఆమె చిన్నగా అంది. 

నేను ప్రసాద్ గురించి మాట్లాడుతున్నానని ఆమెకు చెప్పాలనుకున్నాను. కానీ నేను ఇక్కడ ఉండకూడని వాడినని నేను వివరించాల్సిన అవసరం లేదు. 

ముఖం కనబడకుండా శవం పై తెల్లటి ముసుగు వేశారు. 

ఏం చేయాలో అందరికీ తెలుసు అన్నట్లుగా అక్కడున్న వాళ్ళు రొండు లైన్లు క్రియేట్ చేసి శవాన్ని వెళ్లేందుకు అనుమతించారు. నేను ప్రసాద్ ను చూస్తూ ఉన్నాను. అతని భుజాల నుండి బరువును తీసివేయాలని కోరుకున్నాను. నేను నిశ్శబ్దంగా ప్రసాద్ ను చూస్తూ ‘నా సాయం కావాలా’ అని సైగ చేశాను. 

ప్రసాద్ నన్ను వద్దన్నట్టు తలూపాడు. 

ఒకరి తర్వాత ఒకరు వాళ్ళ సంతాపాన్ని దణ్ణం రూపంలో ప్రకటిస్తున్నారు. 

ఆ క్షణంలో, బయట ఒంటరిగా నిలబడి, తన వాచీని సరిచూసుకున్న వ్యక్తిని చూశాను. నేను మామూలుగా తిరిగి కారు వద్దకు వెళ్లి అక్కడ వేచి ఉండాలని అనుకున్నాను. 

"నేను ఇంత దూరం వచ్చాను, నేను ప్రసాద్ ని తనంతట తానుగా అక్కడ వదిలి వెళ్ళడం లేదు” నాకు నేను బలంగా అనుకున్నాను. 

దుఃఖిస్తున్న వారి ముఖాలు ఓకే రకపు ఆవేదనను వ్యక్త పరుస్తున్నాయి. శవాన్ని వాళ్లు కిందకి దించి, ఒక పొడవాటి టేబుల్ మీద పెట్టారు. ప్రసాద్ ఎక్కువగా ఊపిరి పీల్చుకోవడం, చెమటలు పట్టడం లేదని చూసి ఉపశమనం పొందాను. అతను నా పక్కనే వచ్చి నిల్చున్నాడు. 

కొన్ని క్షణాల తర్వాత మురళి గారు, మాలతి మేడం ఇద్దరూ రావడం గమనించి కంగారు పడ్డాను. వారు నన్ను గమనించగూడదు అని నేను నా తలని వెనక్కి తిప్పాను. వారు ఎటువంటి పలకరింపులు లేకుండా గుంపులో ముందు వరుసలో చోటు దక్కించుకున్నారు. 

"ప్రసాద్," నేను గుసగుసలాడాను. 

"వారు ఇక్కడ ఏమి చేస్తున్నారు? మనం ఇక్కడ ఉండకూడదని వారికి తెలుసు. వారు ఫిర్యాదు చేస్తారు. మనం మన ఉద్యోగాలను కోల్పోవచ్చు” నేను చిన్నగా చెప్పాను. 

"ష్, మౌనంగా ఉండు, ఏం కాదు" ప్రసాద్ నెమ్మదిగా అన్నాడు. 

“ఏం ఫర్వాలేదా. నాకు ఈ ఉద్యోగం అవసరం. నేను నెలవారి కంతులు చెల్లిస్తున్నాను. నేను నా కుటుంబానికి ఏమి చెప్పాలి? నేను ప్రమాదవశాత్తు అంత్యక్రియలకు వెళ్ళినందున నేను నా ఉద్యోగం కోల్పోయాననా?” నా ఆత్రుతకు చెమట పెరగడం ప్రారంభించింది. 

మరోవైపు ప్రసాద్ మరింత ప్రశాంతంగా కనిపించాడు. 

గుంపును ఉద్దేశించి పురోహితుడు మాట్లాడాడు. 

“అందరూ గోవిందా అనండి. ఒక తండ్రి, తన కొడుకు అంత్యక్రియలు జరుపడానికి ఇక్కడకి రావడం బాధాకరం. అందరూ నిశ్శబ్దంగా ఉంటే చనిపోయిన అతని ఆత్మ శాంతి కలుగుతుంది. చనిపోయిన వారి ఆత్మ ఇక్కడే పెద్ద కర్మ వరకు మనతోనే ఉంటుంది” అంటూ అయన కర్మ క్రియను మంత్రాలతో ప్రారంభించాడు. 

గుంపులో నిశ్శబ్దం అలుముకుంది. 

నేను మురళి గారికి చెప్పినట్లు, నేను మతపరమైనవాడిని కాదు. కానీ నేను చిన్నప్పటి నుండి అనుభూతి చెందని ఆధ్యాత్మికతను ఇక్కడ అనుభవించాను. కాళరుద్రుడే మాతో ఉన్నట్టు అనిపించింది. 

నేను అక్కడ ఉండకూడదనుకున్నా, అయినా నాకు అక్కడే వుండు అని ఎవరో ఆదేశిస్తున్నట్లు అనిపించింది. 

కొంచెం సేపటికి ప్రసాద్ ముందు వరుసలోకి వెళ్ళాడు. నా గుండె వేగం హెచ్చింది. అందరూ అతనికి చోటిచ్చారు. 

“నా తల్లి మాలతి, తండ్రి మురళి, బంధువులయిన మీరు ఈ రోజు ఇక్కడ ఉండటం చాలా ఆనందంగా ఉంది. మరికొందరు కొత్త ముఖాలను చూడటం కూడా నాకు చాలా ఆనందంగా ఉంది” ప్రసాద్ మాట్లాడాడు. 

నా గుండె ఆగిపోయిందా అనిపించింది. ప్రసాద్ నాతో నేరుగా మాట్లాడుతున్నట్టు అనిపించింది. నేను ప్రసాద్ వైపు చూశాను. అతని తల ఎత్తుగా గర్వంగా ఉంది. ఏం జరుగుతుందో అర్ధం కావడం లేదు. 

“మా అబ్బాయి మంచివాడు, నీతిమంతుడు. నేను పెంచడానికి మంచి వ్యక్తిని ఆ దేవుడిని అడగలేను. అతను ఐదు సంవత్సరాల వయస్సులో ఉన్నప్పుడు మొదటిసారి తన సైకిల్ను నడిపినట్లు నాకు గుర్తుంది. అతను ఇంటి వెనుక కంకరపై చాలా సార్లు పడి తన మోకాలుకు దెబ్బలు తగిల్చుకున్నాడు. అతని ముఖం ఎప్పుడూ ఎంతో ప్రకాశవంతంగా ఉంటుంది. అది ఎప్పటికీ ఆగదు, ఎన్నటికీ ఆగదు” మాలతి మేడం ఉద్వేగంగా అంది. 

ప్రసాద్ నన్ను అసలు పట్టించుకోలేదు. 

"నా భార్య మాట్లాడటానికి ఇష్టపడదు, ఆమె కొంచెం భావోద్వేగంగా ఉంది. అందుకు ఆమెను ఎవరు తప్పు పట్టగలరు" మురళి గారు అంటూ ఒక విచిత్రమైన నవ్వు ఇచ్చాడు. 

"కానీ మేమిద్దరం అతనిని ప్రేమిస్తున్నాము. అతనిని చూడటానికి అతని కుటుంబ స్నేహితులు చాలా మంది ఇక్కడ ఉన్నారు కాబట్టి మేము కృతజ్ఞులం" మురళి గారు చెప్పారు. 

"కొన్ని మాటలు చెప్పాలనుకునే వారు ఎవరైనా ఉంటే, దయచేసి ముందుకు రండి".. ఆయనే అంటూ గుంపు వైపు చూశాడు. 

పురోహితుడు తనపని తాను వేగంగా చేసుకుపోతున్నాడు. కాటి కాపరులు శవాన్ని కాల్చడానికి కట్టెలను పేరుస్తున్నారు. 

నేను కళ్ళు మూసుకుని ఎవరైనా మాట్లాడాతారేమో నని మౌనంగా వున్నా. ఎవరో నన్ను ముందుకు తోశారు. 

"ఇప్పుడు వెనక్కి తగ్గే ప్రసక్తే లేదు, అమ్మకాన్ని పోగొట్టుకుంటే ఉద్యోగాలు కోల్పోతాము. " ప్రసాద్ నా చెవిలో చెప్పాడు. నేను కళ్ళు తెరిచి ఒక వింత శబ్దం చేశాను. 

నేను ఏమి చెప్పబోతున్నానో నాకు తెలియదు. నేను ఏమీ సిద్ధం చేసుకోలేదు, కానీ నా కాళ్ళు ఒకదాని పక్కన మరొకటి ఉంచి, తెలియని పిచ్చి తనంతో వున్నాను. 

మురళి గారు నా భుజం మీద చేయి వేసి, “నువ్వు టై వేసుకోనవసరం లేదు” అన్నాడు. 

 “మేము ఇక్కడ టైస్ వేసుకోము. ” నేను కోపంగా అనబోయి తమాయించుకున్నా. 

దుఃఖిస్తున్న వారందరినీ చూస్తూ, నా గుండె చాలా గట్టిగా కొట్టుకుంటున్నట్లు అనిపించింది. వారు దానిని వింటారని నేను భయపడుతున్నాను. నేను ప్రసాద్ వైపు చూశాను. అతను నా వైపు తిరిగి కన్నుగీటాడు. 

"అందరికీ నమస్కారం" నేను ప్రారంభించాను.

"నేను షాక్‌లో ఉన్నాను, మీరందరూ ఊహించగలరని నేను భావిస్తున్నాను. "

గుంపు అంగీకరిస్తున్నట్టు తల ఊపింది. 

"నేను ప్రసాద్ ని ఐదేళ్ల క్రితం పనిలో కలిశాను. మొదటి రోజే అతను. , నన్ను ఒక పక్కకి తీసుకెళ్ళి, 'నువ్వు మంచి సేల్స్‌మెన్ కావాలంటే, నీకు మంచి టై కావాలి' అన్నాడు. తర్వాత నన్ను షాపింగ్‌కి తీసుకెళ్లాడు” 

నేను కొంచెం సేపు ఆగిపోయాను. అందరూ నా ప్రతి మాటను వింటున్నారని గ్రహించాను. 

“టై తో అతను ఆగిపోలేదు. అప్పుడు అతను నా బూట్ల వైపు చూసి మురికి బూట్లు అన్నాడు. అవి ఎంత చిందరవందరగా ఉన్నాయో, ఎలా ప్రకాశించలేదో చెప్పాడు. బూట్లు కూడా ప్రకాశిస్తాయని చెప్పాడు. అతను నాకు కొన్ని కొత్తవి కొనిచ్చాడు. “ 

"ఇక మేము అమ్మకాల పర్యటనలకు వెళ్లడం ప్రారంభించాము. ఒక సంవత్సరం క్రితం, నేను అతనిని నా బెస్ట్ మ్యాన్ అని అందరికి చెప్పాను. ” 

చుట్టూ చిరునవ్వులు విరిశాయి. నాకు బాగా అనిపించింది, వారి బాధను కొద్దిగా తగ్గించడంలో నేను సహాయం చేసినట్లు అనిపించింది. మురళి నవ్వాడు. చప్పట్లు కొట్టాడు, ఆపై, ఒకరి తర్వాత ఒకరు చేరారు. నేను నా చివరి మాటలు చెప్పేలోపు ఆ శబ్దం కోసం వేచి ఉన్నారు. 

"అవును, ప్రసాద్ మంచి వ్యక్తి.. నేను అతనిని చాలా ప్రేమిస్తున్నాను. " నేను బొంగురు గొంతుతో ఇంకా మాట్లాడలేకపోయాను. 

ప్రసాద్ నన్ను నిశితంగా గమనిస్తున్నాడు. 

"గొప్ప పని" ప్రసాద్ నిశ్శబ్దంగా నాతో అన్నాడు. 

నాకు కన్నీళ్లు రావడం ప్రారంభించాయి. 

నాకు శవం ముఖాన్ని చూడాలని అనిపించింది. శవం ఎవరిది. నేను ప్రసాద్ గురించి ఎందుకు మాట్లాడాను. నాకు అర్ధం కాలేదు. 

"మన ఆత్మీయుడిని మంటల్లోకి పంపవలసిన సమయం వచ్చింది, తద్వారా అతను మరణానంతర జీవితంలోకి వెళ్ళవచ్చు. " పురోహితుడు గట్టిగా అరిచాడు. 

"ఇది కొంచెం పిచ్చిగా అనిపిస్తోంది, " నేను ప్రసాద్తో చెప్పాను. కానీ అతను ఇంకా ఎక్కడో ఉన్నాడు. 

"ఇదే సమయం, " పురోహితుడు శవం వద్దకు వెళుతున్నప్పుడు చెప్పాడు. అందరూ అతని వెనుక నడవడం ప్రారంభించారు. 

ప్రసాద్ అడుగు వేశాడు. అతను నిజంగా ఇందులో ఉన్నాడు. అతను నడిచి, ఇతరుల పక్కన నిలబడ్డాడు. 

మురళి గారు ముసుగు వేసిన శవం పక్కన వేచి ఉన్నాడు. 

"నేను నిన్ను మిస్ అవుతున్నానని నాకు మాత్రమే తెలుసునని నేను అనుకోను. " ప్రసాద్ తో మురళిగారు అన్నారు. 

ప్రసాద్ అతని చేతిని విదిలించాడు, "నేను కూడా నిన్ను కోల్పోతాను, నాన్న".. 

వాళ్లు ఏడుస్తున్నారు. 

నేను మొద్దుబారిపోయాను. 

"ఏం జరుగుతోంది!" అని గట్టిగా అరిచాను. 

గుంపులో గొణుగుడు ఎక్కువయింది. 

"ఇట్స్ ఓకే, " ప్రసాద్ నాకు నోటితో చెప్పాడు. 

నేను ముందుకు పోబోతుంటే, ఒక చేయి నన్ను వెనక్కి లాగినట్లు అనిపించింది. 

నేను ప్రసాద్ ని తీసుకుని అక్కడ నుండి పరిగెత్తాలని అనుకున్నాను. నా ఉద్దేశం పసిగట్టినట్లుగా గుంపు నన్ను ఆపింది. 

"నన్ను వదలండి !" నేను డిమాండ్ చేసాను. 

"ప్రసాద్ ఇది ఏమిటి?" నేను అరిచాను, కానీ అతను నా మాట వినలేదు. 

అప్పటికే ఒక వ్యక్తి నా చేతులు పట్టుకున్నారు. 

"దయచేసి సీన్ చేయవద్దు" అతను నాతో చెప్పాడు. 

"మీరు అతనితో ఏమి చేస్తున్నారు?" నేను ఏడుస్తూ అడిగాను. 

"ఇది అతని సమయం" అతను చెప్పాడు. 

"మీరు అతన్ని దహనం చేయలేరు, అతను సజీవంగా ఉన్నాడు!"

"ఇది అతను కోరుకున్నది"

"ఇది పిచ్చి"

"అది ఎందుకు?"

"మీరు అతన్ని సజీవ దహనం చేయబోతున్నారా!" నేను మెల్లగా, కానీ గట్టిగా పట్టుకున్న చేతులను లాగుతూ అన్నాను. 

"అతను ఈ జీవితాన్ని దాటి వెళ్ళేటప్పుడు అతను ప్రేమించిన ప్రతి ఒక్కరినీ ఇక్కడ వుండాలని కోరుకున్నాడు. అది చెడ్డ విషయమా?” మురళి గారు అన్నారు. 

“అవును, అదే,” అన్నాను, అకస్మాత్తుగా అయోమయంలో పడ్డాను. 

"అతను జీవించడానికి వారాలు మాత్రమే మిగిలి ఉన్నాయి. అతను గుండెపోటు నుండి తన ఫ్లాట్‌లో ఒంటరిగా కాకుండా తన దారిలో వెళ్లాలనుకున్నాడు” మురళి గారు మాట్లాడుతున్నారు. 

నన్ను పట్టుకొన్న వారికి వ్యతిరేకంగా నేను పోరాడాను. ప్రసాద్ కి తాగడానికి ఏదో ఇచ్చారు. వెంటనే అతను మత్తులోకి జారిపోయాడు. అతన్ని జాగ్రత్తగా, ఇందాక అతను మోసిన పాడేపైనే పెట్టారు. చివరికి పేర్చిన చితిపైన పెట్టారు. తర్వాత మురళి గారు ప్రసాద్ చితికి నిప్పు పెట్టారు. నేను పెనుగు లాడాను. అప్పుడు నేను నేలపై పడిపోయాను. నాకు స్పృహ తప్పింది. 

నా ముఖం పై నీళ్లు చల్లి నన్ను లేపారు. 

"వచ్చినందుకు ధన్యవాదాలు, అతను నిన్ను చాలా ప్రేమించాడు. మీరు అతన్ని ప్రేమిస్తున్నారని స్పష్టంగా తెలుస్తోంది” ఎవరో అన్నారు. 

మంటలు తగ్గాయి. పొగ వస్తోంది. నన్ను ఏదో అవహించినట్టు అనిపించింది. ఆగని కన్నీళ్లను తుడుచుకున్నాను. 

"నేను నా యజమానికి ఏమి చెప్పగలను?" నాలో ఏదో గొణిగాను. 

“మీకు అమ్మకం వచ్చిందని చెప్పండి. మాకు ఇలా జరగాలని లేదు. ప్రసాద్ ఎల్లప్పుడూ మీరు బాగుండాలని కోరుకున్నాడు” గుంపులోనుండి ఎవరో అన్నారు. 

“అయ్యో, అమ్మకం గురించి నేను పట్టించుకోను. ప్రసాద్... అతను నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్. "

" మీరు అతనితో ఇక్కడ ఉన్నారు. అది ఇతర స్నేహితులను ఎవరైనా చూసారా?"

"లేదు. కాని నేను వారికి ఏమి చెప్పగలను?"

“ఏమీ లేదు. మీరు ఎప్పుడూ వదిలే చోటే ప్రసాద్ ని వదిలిపెట్టారని చెప్పండి. మిగతాది మేం చూసుకుంటాం”. 

వాళ్ళు నా కారులోనే నన్ను ఇంటి దగ్గర చేర్చారు. 

నా బాస్ మరుసటి రోజు నాకు ఫోన్ చేసాడు. 

“నీకు బ్యాడ్ న్యూస్ “ అని చెప్పారు. 

"ఏం జరిగింది?" రెస్పాన్స్ ముందే తెలుసుకుని అన్నాను. 

"ఈ విషయం నీకు ఎలా చెప్పాలో నాకు తెలియదు, ప్రసాద్ చనిపోయాడు. "

షాక్‌ని నటించడానికి ప్రయత్నించి మౌనంగా ఉండిపోయాను. 

"అతను తన తల్లిదండ్రులతో కలిసి డ్రైవింగ్ చేస్తున్నాడు. వేగం వల్ల కావొచ్చు, ఏదో చెట్టును వాళ్ళ కార్ ఢీ కొట్టింది. కార్ అక్కడిక్కక్కడే కాలిపోయిందని పోలీసులు చెప్పారు” బాస్ బాధతో చెప్పాడు. 

“ఏమిటి?” నేను అకస్మాత్తుగా అన్నాను. 

"అవును. వాళ్ళు ముగ్గురూ మంటల్లో చిక్కుకున్నారు. నాకు ఎంతో విచారంగా ఉంది. " బాస్ మరింత ఆవేదనగా అన్నాడు. 

నేను మొద్దుబారిపోయాను. ఎలా స్పందించాలో తెలియలేదు. 

"ఆయన తల్లిదండ్రులు కూడా కారులో ఉన్నారా?"

“మూడు శరీరాలు, వారి ఎముకలు. నాకు ఎక్కువ తెలియదు. నీకు ఆ విషయం చెప్పవలసి వచ్చినందుకు సారీ. నీకు ప్రసాద్ బాగా క్లోజ్ అని నాకు తెలుసు”

"అయ్యో…, " నేను పెద్దగా ఏడుస్తూ ఫోన్ కింద పడేశాను. ఫోన్ పగిలి పోయింది

చెవిలో “నువ్వు బాగా నటించగలవు” ప్రసాద్ అన్న మాటలు వినిపించాయి. 

సమాప్తం

ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు

 ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

ఉగాది 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం

ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.

మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.

లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.

 మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.

దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).

https://www.youtube.com/channel/UCP4xPLpOxrVz33eo1ZjlesQ 

మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.

https://www.facebook.com/ManaTeluguKathaluDotCom

గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.

రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్

https://www.manatelugukathalu.com/profile/mkkumar

నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.

🙏