'Neti Bandhavyalu Episode 9' - New Telugu Web Series Written By Ch. C. S. Sarma
Published In manatelugukathalu.com On 20/12/2023
'నేటి బాంధవ్యాలు ఎపిసోడ్ 9' తెలుగు ధారావాహిక
రచన: సిహెచ్. సీఎస్. శర్మ
కథా పఠనం: మల్లవరపు సీతారాం కుమార్
జరిగిన కథ:
హరికృష్ణ, లావణ్యలకు ఇద్దరు పిల్లలు - ఈశ్వర్, శార్వరి.
లావణ్య అన్నయ్య ప్రజాపతి. అతనికీ ఇద్దరు పిల్లలు - సీతాపతి, దీప్తి.
అమెరికానుండి వచ్చిన దీప్తి, తన మేనత్త లావణ్య వాళ్ళ ఇంటికి వస్తుంది. అక్కడ తమ తండ్రితో వీరికి సరైన సంబంధాలు లేవని తెలుసుకుంటుంది. మిగతా అందరూ తనతో మాములుగా ఉన్నా ఈశ్వర్ కి మాత్రం కోపం ఉన్నట్లు గ్రహిస్తుంది. మేనత్త కూతురు, ఇంటినుండి వెళ్లిపోవడానికి, తండ్రి సహకారం ఉన్నట్లు తల్లి, దీప్తితో చెబుతుంది.
లావణ్య, ప్రజాపతిల తల్లి రుక్మిణమ్మ మరణిస్తుంది. ప్రజాపతి సమయానికి రాకపోవడంతో అంత్యక్రియలు నిర్వహిస్తాడు లావణ్య భర్త హరికృష్ణ.
హరికృష్ణను చులకనగా మాట్లాడుతాడు ప్రజాపతి.
ఇక నేటి బాంధవ్యాలు ఎపిసోడ్ 9 చదవండి.
హరికృష్ణ కుటుంబంపై.. ద్వేషాన్ని పెంచుకొన్న ప్రజాపతి తల్లి రుక్మిణమ్మకు జరుపవలసిన రెండువారాల తర్వాతి కర్మ కార్యక్రమాన్ని తన ఇంట్లో జరిపితే హరికృష్ణ, శివరామకృష్ణలు వారి కుటుంబ సభ్యులు వస్తారని ఆ కార్యక్రమాలను కాశీలో జరుపాలని నిర్ణయించుకొన్నాడు. అదే ప్రకారం తన ప్రియురాలు నర్స్ నాగమణితో రెండురోజులు ముందుగా వారణాసికి చేరాడు.
ఆ వార్త విన్న హరికృష్ణ, లావణ్యలు ఆశ్చర్యపోయారు. ఆ పెద్దకర్మను కూడా గతించిన పండు ముత్తయిదువు రుక్మిణమ్మకు కొడుకు స్థానంలో నిలబడి, తన ఇల్లాలు లావణ్య ఇష్టానుసారంగా, హరికృష్ణ యధావిధిగా నిర్వహించాడు. సువర్ణదానం, గోదానం, భూదానం, వస్త్రదానం, నవధాన్యదానాదులను ఆ దంపతులు ఎంతో శ్రద్ధతో చేశారు.
ప్రణవి, దీప్తి, సీతాపతులు, హరికృష్ణ పిల్లలు ఆ కార్యక్రమాలను ఆశ్చర్యంతో తిలకించారు.
కాశీలో ప్రజాపతి జరిపించిన తంతు తనవారెవ్వరూ ఆ కారణంగా తన ఇంటికి రాకూడదని...
కానీ..హరికృష్ణ నిర్వహించిన కార్యక్రమం... మనసావాచా కర్మణా తన అత్తగారి ఆత్మకు శాంతి కలగాలని!....
మహా ఇల్లాలు... సుమంగళి రుక్మిణమ్మగారికి అల్లుడు... కొడుకు.. ఒకేసారి స్వస్థలంలో... కాశీలో ఖర్మకాండలను నిర్వహించారనే ఘనత ఆ తల్లికి దక్కింది.
జననమరణాలు జీవిత ధర్మం... సత్యం... ’పుట్టుట... గిట్టుట కొరకే’ కాల చక్రపరిభ్రమణంలో... ఆయా సమయాల్లో అవి జీవుల విషయంలో క్రమం తప్పకుండా జరిగిపోతుంటాయి. నూతన విజ్ఞానానికి అతీతం మానవ నిర్మాణం... దాన్ని ఆపే శక్తి ఇంకా నూతన విజ్ఞానానికి రాలేదు.
అప్పటికి రుక్మిణమ్మగారు గతించి ఆరుమాసాలు. ఆ గత ఆరుమాసాల్లో భార్యా వియోగంతో... కొరకరాని కొయ్యగా తయారైన కొడుకు ప్రజాపతి తత్వరీత్యా... ఎంతో మనోవ్యధకు లోనైనాడు కైలాసపతి.
ఆరుమాసాల కాలంలో ప్రజాపతి తండ్రితో మాట్లాడింది ఐదుసార్లుమాత్రమే!
అతను వూర్లో లేని రోజుల్లో కైలాసపతి కూతురు లావణ్య ఇంటికి వెళ్ళేవాడు. అక్కడ వున్న రెండు మూడు రోజులు హరికృష్ణ, లావణ్య, దివకర్, వాణి, ఈశ్వర్, శార్వరీల మధ్యన ఎంతో ఆనందంగా వుండేవాడు. కొడుకు రాబోతాడని తెలిసిన వెంటనే తన ఇంటికి వెళ్ళిపోయేవాడు. అలా నడుచుకొనే దానికి కారణం... కైలాసపతి కొడుకు ప్రజాపతికి భయపడికాదు, అతని ముఖంచూచి మాట్లాడేదానికి ఇష్టంలేక.
కోడలు ప్రణవి మామగారిని ఎంతో అభిమానంతో చూచేది. మనవరాలు దీప్తి, మనవడు సీతాపతి చదువు రీత్యా చెన్నైలో వుంటున్న కారణంగా ఆవులు, గేదెలను చూచుకొంటూ గతాన్ని తలపోసుకొంటూ జీవితాన్ని భారంగా గడిపాడు కైలాసపతి.
వారంరోజులు రానని ప్రజాపతి ప్రణవికి చెప్పి చెన్నై వెళ్ళిపోయాడు. కైలాసపతి తన కూతురు ఇంటికి చేరాడు. ఐదురోజులు ఆనంద నిలయంలో అల్లుడు, కూతురు, మనమలు, మనవరాండ్ర మధ్యన ఎంతో ఆనందంగా గడిపాడు.
ఆ ఆరవరోజు సోమవారం మనుమలు, మనవరాండ్రతో శివాలయానికి వెళ్ళాడు. ఆలయం చుట్టూ ఆరు ప్రదక్షిణాలు చేశాడు. గర్భగుడిలో ప్రవేశించి... సర్వేశ్వరునికి సాష్టాంగ నమస్కారం చేస్తూ... ’తండ్రి!... కడతేర్చు!... కడతేర్చు!’ అన్నాడు. వారి శిరం దైవసన్నిధిలో నేలను త్రాకింది. ప్రక్కనే ప్రక్కనే వున్న పిల్లలు... అదేపని చేశారు. రెండు నిముషాల తర్వాత పిల్లలు పైకి లేచారు. ’తాతయ్యా!...’ అని పిలిచారు. ఆ తాత నుండి జవాబు లేదు. పరమజ్ఞాని... దయార్థహృదయుడు... బంధుప్రియుడు... కైలాసపతి గారి శకం ముగిసిపోయింది. వారి ఆత్మ వినువీధిలో తిరుగుతున్న రుక్మిణమ్మ ఆత్మను ఆనందంగా చేరింది.
పనిమనిషి రంగమ్మ... ప్రజాపతి ఆఫీస్ గదిని వూడ్చి క్రింద పడి వున్న ఇన్‍ల్యాండ్ లెటర్‍ను చేతికి తీసుకొని హాల్లో కూర్చొని కాఫీ తాగుతున్న ప్రణవి, దీప్తి, సీతాపతిలను సమీపించి "అమ్మా! ఈ జాబు అయ్యగారు టేబుల్ కింద వుందమ్మా!" ప్రణవికి అందించింది.
ఫ్రమ్ అడ్రస్ చూచి అది వాణి వ్రాసిన వుత్తరం అని గ్రహించి...
చింపుదామా వద్దా అని కొన్నిక్షణాలు ఆలోచనలో మునిగిపోయింది.
"ఈ రోజుల్లో ఎవరమ్మా ఉత్తరాలు వ్రాస్తున్నారు తలచుకొంటే... సెల్‍లో మాట్లాడుతున్నారుగా!" అంది దీప్తి.
"ఆ వుత్తరాన్ని వ్రాసింది వాణి దీపూ!"
"అలాగా!"
"అవును..."
"ఏం వ్రాసి వుంటుంది?"
"చింపి చూస్తేగా తెలిసేది!"
"వుత్తరం మీ నాన్నగారి పేరున వచ్చింది. చింపనా వద్దా అని ఆలోచిస్తున్నాను"
"వుత్తరం వ్రాసిన వాణి ఆయనకు ఎంత ముఖ్యమో మనకూ అంతేగా!... యిలా యివ్వు నేను విప్పి చదువుతాను" అంది దీప్తి.
ప్రణవి వుత్తరాన్ని దీప్తికి అందించింది.
వుత్తరాన్ని విప్పి దీప్తి చదవసాగింది.
"పూజ్యులు... గౌరవనీయులైన మామగారికి మీ వాణి నమస్కారములతో వ్రాయునది.
మామయ్యా!.... నేను గడచిన మూడు సంవత్సరాలుగా ఎన్నోసార్లు ఫోన్ చేశాను. మీరు నా కాల్‍ను కట్ చేసేవారు! నాకు ఎంతో బాధగా అనిపించేది. ఒక్కసారి కూడా నాతో మాట్లాడేదానికి మీకు సమయం లేకపోయిందా!... లేక మీపట్ల... నేను.. ఏమైనా తప్పుచేశానా!... నాకు తెలిసినంత వరకూ నేను ఏ తప్పూ మీ విషయంలో చేయలేదు. మీరు నాకు ఎంతో సహాయం చేశారు. నేను కోరుకున్న వ్యక్తితో నా వివాహాన్ని జరిపించారు. మీరు నాకు చేసిన మేలును నేను ఎన్నటికీ మరువలేదు.. మరువబోను..
అత్తయ్యా, సీతాపతి ఎలా వున్నారు. బాగున్నారని తలుస్తున్నా!... మా అమ్మా నాన్న ఈశ్వర్, శార్వరీలు బాగున్నారా మామయ్యా!... నేను వారి విషయంలో తప్పుచేసిన దాన్ని. వారు నను క్షమిస్తారనే ఆశ నాకు లేదు. మీరంతా నావారైనందున మీతో ఇరవై నాలుగు సంవత్సరాలు కలిసి మీలో ఒకదానిలా వుండి.. మీ అందరి ఆదరాభిమానాలను చూచిన నేను ఎన్నటికీ ఎవరినీ మరిచిపోలేను.
ప్రతిరోజూ నేను ఆ సర్వేశ్వరుణ్ణి ఏమని కోరుకుంటానో తెలుసా మామయ్యా!.... నావారంతా క్షేమంతా ఆనందంగా వుండాలని... రోజులు గడిచేకొద్ది... నా మనస్సులోని మాటను మీకు చెప్పి నేను చాలా పెద్ద తప్పుచేశాననిపిస్తూ వుంది మామయ్యా!... దానికి కారణం...నా స్వయం నిర్ణయం... మీరంతా నావారుగా ఉండీ కూడా నేను... ఎవరూ లేని ఏకాకికైనానని నాకు ఎంతో బాధ మామయ్యా!... కనీసం... మీరు నా ఈ ఉత్తరానికైనా... మీ అందరి క్షేమసమాచారాలతో నాలుగు పంక్తుల ఉత్తరాన్ని వ్రాయండి మామయ్యా. అది నాకు కొంత వూరట కలిగిస్తుందని నా ఆశ...
దీప్తి అమెరికాలోనే వుందిగా!.... అది మన దేశానికి ఎప్పుడు వస్తుంది మామయ్యా!... నాకు ఒకే ఆశ... దాని పెండ్లికి మీరు నన్ను పిలిచినా పిలవకపోయినా నేను వస్తాను. ఎవరి పలికినా పలకకపోయినా నేను అందరినీ చూడగలుగుతాను. దీప్తి పెండ్లి విషయాన్ని నాకు మీరు తప్పకుండా తెలియజేస్తారుగా మామయ్యా!... ప్లీజ్ తెలియజేయండి. అత్తయ్యకు నేనంటే ఎంతో ప్రాణం. అత్తయ్య ఎలా వుంది మామయ్యా. ఆమెకు దేవుని మీద ఎంతో నమ్మకం.... భక్తి... నా కోర్కె నెరవేరాలని నేనూ... అత్తయ్యలా పూజలు, పునస్కారాలూ, ధానదర్మాలు చేస్తున్నాను. ఆ దేవుడు... నన్ను కరుణించి నా మొర ఆలకిస్తాడనే నమ్మకంతో... మీ జాబుకోసం వేయికళ్ళతో ఎదురు చూచే మీ మేనకోడలు..."
’వాణి’
ఉత్తరాన్ని సాంతం చదివేసరికి... దీప్తి కళ్ళలో కన్నీరు... మెల్లగా తలను తిప్పి తల్లి ముఖంలోని చూచింది.
ప్రణవి నయనాల్లో అశ్రువులు... కొన్ని క్షణాలు ఎవరూ ఏమీ మాట్లాడలేని స్థితి.
సీతాపతి... అమ్మను, అక్కను చూచి... దీప్తి చేతిలోని వుత్తరాన్ని తన చేతిలోనికి తీసుకున్నాడు. అప్రయత్నంగా అతని దృష్టి ఉత్తరం ఆరంభంలో వున్న తేదీ మీద పడింది. ఆశ్చర్యపోయాడు.
"అక్కా!... ఈ వుత్తరం వచ్చి ఇప్పటికి తొమ్మిది నెలలు. వదిన వ్రాసిన తేదీని చూచావా!" ఆశ్చర్యంతో చెప్పాడు సీతాపతి.
"ఎప్పుడు వ్రాసిందిరా!" అడిగింది దీప్తి.
"పదహారు ఆరు రెండు వేల పదిహేను"
"ఏమిటీ తొమ్మిది నెలలైందా!"
"అవునమ్మా!...."
"అంటే వుత్తరాన్ని మీ నాన్నగారు!..."
"విప్పి చూడలేదమ్మా!" అన్నాడు సీతాపతి.
"దీపూ విన్నావా!"
"విన్నానమ్మా!... నాన్న ఎంతగా మారిపోయారనే దానికి ఈ వుత్తరమే సాక్షి" విచారంగా చెప్పింది దీప్తి. నిట్టూర్చి కళ్ళు మూసుకొంది.
"వచ్చిన ఉత్తరాన్ని విప్పి చదవలేదంటే.... నాన్నకు ఆ కుటుంబం వారిమీద ఎంత పగో!... నిజంగా నాన్న మారిపోయాడమ్మా!" మెల్లగా చెప్పాడు సీతాపతి.
"అవును నాన్నా!.... ఆ విషయం నాకు ఎప్పుడో తెలుసు!" అంది ప్రణవి.
"అక్కయ్యా!... ఏం ఆలోచిస్తున్నావు?..."
"విడిపోయిన మన రెండు కుటుంబాలు కలుస్తాయో లేదా అని..." అంది దీప్తి.
"తప్పకుండా కలుస్తాయి అక్కా!"
"ఎలారా!"
"మనం తలుచుకొంటే!"
ఆశ్చర్యంగా చూచారు సీతాపతి ముఖంలోకి దీప్తి, ప్రణవి.
"అవునమ్మా! సీతూ చెప్పింది నిజం!" చిరునవ్వుతో చెప్పింది దీప్తి.
"బాలవాక్యం... బ్రహ్మవాక్యం... అదే జరిగితే నాకు ఎంతో ఆనందం" నవ్వుతూ చెప్పింది ప్రణవి.
"అమ్మా!...."
"ఏమిటి తల్లీ!..."
"నేను ఢిల్లీ వెళ్ళి వస్తాను"
"ఎందుకు?"
"వాణి వదినను చూచేదానికి"
"మీ నాన్నగారు ఒప్పుకోవాలిగా!"
"ఒప్పిస్తానమ్మా!"
"ఎలా!"
"అమ్మా!.... అక్క చిన్నప్పటి నుంచీ తాను తలచుకొన్నది సాధించని రోజు అంటూ వుందా!... ఆ నా తండ్రికి ఈ కూతురంటే చాలా చాలా ఇష్టం కదా!.... ఈమె ఏది కోరినా వారు కాదనరు!..." నవ్వాడు సీతాపతి.
"అయితే మీ నాన్నగారు రాగానే అడుగుతావా!"
"నిర్భయంగా అడుగుతా!..." అంది దీప్తి.
"వద్దు... అంటే!"
"అనరు.... అనబోరు!... నా మాట నమ్మమ్మా!.." నవ్వింది దీప్తి.
"మరి ఆ ఉత్తరాన్ని ఏం చేయాలే... మీ నాన్నగారికి చూపిస్తావా!..." అమాయకంగా అడిగింది ప్రణవి.
"నా దగ్గర భద్రంగా వుంచుకొంటాను. నీవు భయపడకు మాతా!..." నాటకీయంగా చెప్పింది దీప్తి.
ముగ్గురూ ఆనందంగా నవ్వుకొన్నారు.
సీతాపతి స్నేహితుడు ప్రవీణ్... హితుడు వచ్చాడని చూచేదానికి వచ్చాడు. వరండాలో కూర్చొని వున్న సీతాపతి క్షణం తర్వాత లేచి స్నేహితుణ్ణి సాదరంగా ఆహ్వానించాడు. ఇరువురూ కూర్చున్నారు.
"ఏరా! ప్రవీణ్.... ఏమిటి విశేషాలు?..." అడిగాడు సీతాపతి.
"ఎందుకురా నవ్వుతున్నావ్?"
"అడగదలుచుకొన్నదేదో సూటిగా అడగవచ్చు కదరా!"
"అడిగినట్లే అనుకొని చెప్పు"
"శార్వరి వచ్చింది" చిరునవ్వుతో చెప్పాడు ప్రవీణ్.
"నీతో మాట్లాడిందా!"
"ఆఁ..."
"నన్ను గురించి అడిగిందా!"
"ఏమిటీ!..."
"నీ చెవులకు ఏమన్నా ప్రాబ్లమారా!" విసుగ్గా అడిగాడు సీతాపతి.
"ఇంతవరకూ అలాంటిదేమీ లేదు."
"అయితే నా ప్రశ్నకు జవాబు!.."
మళ్ళా నవ్వాడు ప్రవీణ్.
"ఏందిరా!... ఆ వెకిలి నవ్వు!..."
"అక్కా.... అమ్మా ఇంట్లో లేరా!..."
"మామిడితోటకు వెళ్లారు..."
"ఎందుకు?..."
"అక్క చూడాలంది."
"అవున్లే... ఐదేళ్ళ తర్వాత వచ్చిందిగా!..."
"మరి... నా ప్రశ్నకు జవాబు!..."
"శార్వరీ!..."
"ఏదైనా కబురు పంపిందా!..."
"తమరికి అంత సీన్ లేదు బావా!..."
"ఓసారి చూడాలిరా... మీ ఇల్లు వారి పక్క ఇల్లేగా... పోదామా!" ఆత్రంగా అడిగాడు సీతాపతి.
"పద..."
"ఎక్కడికి!..."
"శివాలయానికి..."
"అక్కడికి ఎందుకురా!..."
"నీవు చూడాలనే వారిని చూచేటందుకు... వారు అటు వెళ్ళారు. నేను ఇటు వచ్చాను."
"వా...వా... నిజంగా నీవు నా ప్రాణ స్నేహితుడివిరా!..." సింహద్వారం వైపు చూచి "రంగమ్మా!... నేను శివాలయం దాకా వెళ్ళిస్తాను. అమ్మ వస్తే చెప్పు..." కాస్త హెచ్చుస్థాయిలో చెప్పాడు సీతాపతి.
పరుగున హాల్లోకి వచ్చిన రంగమ్మను చూచి... "నేను చెప్పింది వినపడిందా!" అన్నాడు సీతాపతి.
"పడిందండే!..." నవ్వుతూ చెప్పింది రంగమ్మ.
మిత్రులిద్దరూ వీధిలో ప్రవేశించారు.
"ఒరేయ్ సీతూ!... నేనో మాట అడుగుతా నిజం చెప్పాలి!..."
"అడుగు..."
"నీవు వూరికి వస్తున్నట్లు శార్వరికి ఫోన్ చేశావా!"
"లేదు... తనే నాకు చేసింది..."
"అంటే మీ మధ్యన...."
"సెల్‍ఫోన్ సంభాషణ సాగుతూ వుంది..."
"అంటే!..."
"శార్వరి నాకు కాబోయే భార్యరా!... నీకు చెల్లెలు కదా!..." నవ్వాడు సీతాపతి.
"ఈడుజోడు బాగుంది. వావివరసలూ బాగున్నాయ్!.... మరి రెండు కుటుంబాల మధ్యనా!!!"
"సంబంధ బాంధవ్యాలు లేవు... అదేగా నీవనాలనుకొన్నది!"
"శార్వరి ఎవరు?"
"మీ అత్తయ్య కూతురు"
"నేనెలా వున్నాను?"
"ఆఁ..."
"చెప్పరా!... నేను ఎలా వున్నాను?..."
"హీరోలా వున్నావు..."
నవ్వాడు సీతాపతి.
"ఒరేయ్!.... నిజం చెబుతున్నా!... శార్వరికి నేనంటే ఇష్టం... నాకు శార్వరి అంటే ఎంతో ఇష్టం..."
"మీ ఇద్దరి మధ్యన మీ నాన్న వున్నారుగా! విలన్!... ప్రస్తుతంలో నిప్పులో ఉప్పేసినట్లుగా వుంది కదరా మీ రెండు కుటుంబాల మధ్యన... మీ పెళ్ళికి మీ నాన్న ఒప్పుకుంటాడా!..."
సీతాపతి వెంటనే జవాబు చెప్పలేకపోయాడు.
కొన్నిక్షణాల తర్వాత...
"అవును... నీవు అన్నమాట నిజమే!... కానీ కాలం... చాలా పవరైందిరో... మన సంకల్పం సరిగా వుండాలి... జరగవలసిన టైమ్‍కు అన్నీ సవ్యంగా జరుగుతాయి. నాకు ఆ నమ్మకం వుంది" చిరునవ్వుతో చెప్పాడు సీతాపతి.
ఇరువురూ శివాలయాన్ని సమీపించారు. లోనికి ప్రవేశించారు.
సీతాపతి... ప్రణవ్... కళ్ళు శార్వరిని వెదుకుతున్నాయి.
శార్వరి తన అమ్మా, నాన్న పేరున అర్చన చేయించి గుడిచుట్టూ ప్రదక్షిణం చేయడం ప్రారంభించింది. ఆలయం నిండా జనం. శివలింగానికి నమస్కరించి సీతాపతి కూడా ఆలయ ప్రదక్షిణ ప్రారంభించాడు. మూడు చుట్లు పూర్తయినాయి.
స్వామిని దర్శించి ప్రదక్షిణను ముగించిన వారు ప్రహారీగోడ ప్రక్కన కూర్చుని వున్నారు తమ కుటుంబ సభ్యులతో.
శార్వరి... ఓ ప్రక్కన కూర్చొని కళ్ళు మూసుకొంది.
నాల్గవ ప్రదక్షిణను చేస్తూ ఇరువురు మిత్రులూ... శార్వరిని వెదుకుతూ తిరిగారు. గోడ ప్రక్కన కూర్చుని వున్న శార్వరిని ప్రవీణ్ చూచాడు.
నవ్వుతూ "ఒరేయ్ బావా!.... అదుగో మా చెల్లి..." అన్నాడు.
తొట్రుపాటుతో సీతాపతి ప్రవీణ్ చెప్పినవైపు చూచాడు. అతనికళ్ళల్లో ఎంతో ఆనందం.
మెల్లగా వెళ్ళి కొంచెం దూరంగా శార్వరి ప్రక్కన కూర్చున్నాడు. అతను కళ్ళు మూసుకొన్నాడు.
ప్రవీణ్... ఇరువురినీ చూస్తూ నిలబడ్డాడు.
కొన్ని నిముషాల తర్వాత శార్వరి కళ్ళు తెరిచి లేచింది. ఎదురుగా నిలబడి వున్న ప్రవీణ్‍ను చూచింది.
"ప్రవీణ్!... నీవెప్పుడొచ్చావ్!"
"నేను ఒక్కడినే రాలేదు" నవ్వాడు.
"మరి నీతో ఎవరొచ్చారు?"
ప్రవీణ్ చూపుడు వ్రేలితో సీతాపతిని చూపించాడు. శార్వరి సీతాపతిని చూచింది. పెదవులపై చిరునవ్వు.
సీతాపతి కళ్ళు తెరిచాడు. శార్వరి ముఖంలోకి చూచి నవ్వాడు.
శార్వరి సిగ్గుతో చిరునవ్వుతో తల దించుకొంది.
"వైజాగ్ నుంచి నీకోసం... చూడాలని వచ్చాను. ఎలా వున్నావ్ బావా అని అడగవా!" చిరునవ్వుతో అడిగాడు సీతాపతి.
"కళ్ళముందే వున్నావుగా!" మెల్లగా చెప్పింది శార్వరి.
"హైదరాబాద్‍కు ఎప్పుడు వెళతావ్!"
"వారంరోజుల తర్వాత..."
"రోజూ మనం కలిసికోగలమా!..."
"వీలుకాదు..."
"ఫోన్‍లో మాట్లాడొచ్చా!..."
"కుదరదు..."
"అయితే రేపు నన్ను వైజాగ్ వెళ్ళిపొమ్మంటావా!..."
"అది నీ ఇష్టం!..."
"నీకేం సంబంధం లేదా!..."
"ప్రస్తుతానికి లేదు.."
"తర్వాత...."
"దైవ నిర్ణయం... నేను హైదరాబాద్‍లో వుండేటప్పుడు అప్పుడప్పుడూ నీవు నాకు ఫోన్ చేసేవాడివి. నేను ఒంటరిగా వుంటే నీతో మాట్లాడేదాన్ని. అది కేవలం మనకున్న బంధుత్వరీత్యా!... నేటి మన రెండు కుటుంబాల మధ్యన వున్న సఖ్యత నీకు... నాకు బాగా తెలుసు. మా అమ్మనాన్నలు జరిగిన దానికి ఇప్పటికీ ఎంతగానో బాధపడుతున్నారు. మీ నాన్నగారు చేసిన చర్యకు నష్టపోయింది మేము. అవమానం పాలైనాము. నీ మనస్సున నాపట్ల వ్యామోహంతో కూడిన ఆశలను పెంచుకోకు. నీవు ఊహించినట్లు జరుగకపోవచ్చు. బంధుత్వాన్ని త్యజించాలనేది నా భావన కాదు. నా చర్యల వలన నా కుటుంబ సభ్యులు బాధపడకూడదనే నా అభిప్రాయం. మంచి మనస్సుతో అర్థం చేసికో.. బాగా చదువు... మంచి వ్యక్తిత్వాన్ని సంతరించుకో... జరుగబోయేది నా విషయంలో నా తల్లిదండ్రుల ఇష్టానుసారమే... నాకై నేను మా అక్కలా ఆవేశపూరిత నిర్ణయాలు తీసుకోను. వెళుతున్నాను..." ఎంతో ఆవేశంతో చెప్పి శార్వరి వెళ్ళిపోయింది.
సీతాపతికి భ్రమ కమ్మినట్లయింది. నిశ్చేష్టుడై కొన్ని నిముషాలు నిలబడిపోయాడు. అతని వాలకాన్ని... చూచి ప్రవీణ్ కళ్లప్పగించాడు. కొన్నిక్షణాల తర్వాత...
"సీతూ.... శార్వరి వెళ్ళిపోయింది" మెల్లగా చెప్పాడు ప్రవీణ్.
"ప్రవీణ్!... శార్వరి మాటలు నీకు అర్థమైనాయా!..."
"అయినాయి బావా!..."
"ఏమర్థమయిందిరా!..."
"నిజం చెప్పనా!.... అబద్ధం చెప్పనా!..."
"నిజం చెప్పరా!...." కసరినట్లు అన్నాడు సీతాపతి.
"ప్రేమా... దోమా... అనే కబుర్లు నాకు చెప్పకు.. అలాంటి వాటిని నేను వినిపించుకోను. బుద్ధిగా చదువుకొని ప్రయోజకుడిగా తయారవ్వు..." అని హితోపదేశం చేసింది బావా నీకు" రెండు క్షణాలాగి "అవునూ నీకు చాలా బాధగా వుంది కదూ!..."
"లేదురా!.... నా కర్తవ్యం నాకు బాగా అర్థమయింది."
"అంటే?..."
"కొంతకాలానికి నీకే అర్థం అవుతుందిలే పద...." నిట్టుర్చి సీతాపతి ముందుకు నడిచాడు. ప్రవీణ్ అతన్ని అనుసరించాడు. వారికి మూడు వందల అడుగుల దూరంలో శార్వరి తన స్నేహితురాలు జ్యోతితో వెళుతూ వుంది.
సీతాపతి ఆమె వైపుకు పరుగెత్తాడు. రెండు నిముషాల్లో ఆమె ముందు నిలిచాడు. ప్రవీణ్ కూడా పరుగు ప్రారంభించాడు. శార్వరీ అతని ముఖంలో ఆశ్చర్యంతో చూచింది. ఆమె ముఖంలో అతని పట్ల అసహ్యత నిండుకుంది.
"ఒక ముఖ్యమైన మాట చెప్పాలని వచ్చాను. అలా చూడకు. తప్పుగా అనుకోకు"
"ఏమిటి?"
"వాణి వదిన మా నాన్నకు జాబు వ్రాసింది!..."
ఆశ్చర్యపోవడం శార్వరీ వంతు అయింది.
"ఎప్పుడు?"
"తొమ్మిది నెలల క్రింద!...."
"ఆఁ!..."
"అవును"
"ఏమని వ్రాసింది?..."
"పెండ్లి అయిన తర్వాత మనందరి క్షేమ సమాచారాలను తెలుసుకోవాలని మా నాన్నకు చాలాసార్లు ఫోన్ చేసిందట. కానీ ఆయన ఫోన్ ఎత్తలేదు. ఆ కారణంగా చాలా ఆవేదనతో ఉత్తరం వ్రాసింది."
"నీవు చెప్పింది నిజమేనా!..."
"ఎవరి విషయంలోనూ... ఎవరితోనూ నేను ఎప్పుడూ అబద్ధం చెప్పను శార్వరీ!..." ప్రాధేయపూర్వకంగా చెప్పాడు సీతాపతి.
కొన్నిక్షణాలు అతని ముఖంలోకి చూచి నిట్టూర్చి...
"థాంక్యూ!..." ముందుకు వేగంగా నడిచింది శార్వరి.
జ్యోతి ఆమెను అనుసరించింది. ప్రవిణ్ సీతాపతిని సమీపించాడు.
"బావా!.... మా చెల్లెమ్మ మహా ఘాటు కదూ!..." నవ్వాడు ప్రవీణ్.
"ఆఁ..... ఆఁ.... ముందేం జరుగుతుందో చూద్దాం పద..." అన్నాడు సీతాపతి. ఇరువురు నడక ప్రారంభించారు.
========================================================================
ఇంకా వుంది..
========================================================================
సిహెచ్. సీఎస్. శర్మ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
యూట్యూబ్ లోకి అప్లోడ్ చేయబడ్డ సిహెచ్. సీఎస్. శర్మ గారి కథలకు సంబంధించిన ప్లే లిస్ట్ కోసం
ఉగాది 2024 సీరియల్ నవలల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
రచయిత పరిచయం:
పేరు చతుర్వేదుల చెంచు సుబ్బయ్య శర్మ.
కలంపేరు సి హెచ్ సి ఎస్ శర్మ.
బాల్యం, చదువు: జననం నెల్లూరు జిల్లా కోవూరు తాలూకా గుంట పాలెం
విద్యాభ్యాసం: రొయ్యల పాలెం, బుచ్చి రెడ్డి పాలెం, నెల్లూరు
ఉద్యోగం: మద్రాసులో 2015 వరకు వివిధ కంపెనీలలో చీఫ్ జనరల్ మేనేజర్/టెక్నికల్ డైరెక్టర్ గా పదవి నిర్వహణ.
తరువాత హైదరాబాద్ మెగా ఇంజనీరింగ్ సంస్థలో చేరిక.
Comments